Για το δικό σου καλό.

Μεσ' το καταχείμωνο, ένας μοναχός επονόματι DiShui, πήγε στο μοναστήρι TianLong για να βρει τον δάσκαλο YiShan. Παρ'ότι έξω είχε χιονοθύελλα, ο δάσκαλος δεν τον δέχθηκε και έτσι ο μοναχός παρέμεινε έξω από το μοναστήρι σε στάση γονυκλισίας, ώσπου να γίνει δεκτός .
Αυτό συνεχίστηκε για 3 μέρες, και επειδή τον λυπηθήκαν οι μαθητές του δασκάλου, ο ένας μετά τον άλλο πήγαν να ζητήσουν από τον δάσκαλο να αναθεωρήσει. Μάταια όμως! Ο δάσκαλος ήταν κάθετος:  "Εδώ δεν είναι πανδοχείο για να δεχθώ κάποιον περιφερόμενο άστεγο".
Την τέταρτη ημέρα,  το σκασμένο δέρμα του DiShui είχε αρχίσει να βγάζει αίμα από το κρύο, και ο ίδιος από την κούραση έπεφτε συχνά κάτω, όμως πάντα ξανασηκωνόταν αποφασισμένος να μην εγκαταλείψει.
Τότε ο δάσκαλος αφού φώναξε τους μαθητές του, τους διέταξε: "Κανείς σας να μην ανοίξει την πόρτα. Όποιος παρακούσει, θα τον διώξω!".
Την έβδομη ημέρα, ο DiShui που ακόμα περίμενε έξω,  κατέρρευσε. Τότε, ο δάσκαλος YiShan βγήκε έξω και αφού εξέτασε και διαπίστωσε πως ο DiShui ακόμα αναπνέει, διέταξε να τον σηκώσουν και να τον φέρουν μέσα στο μοναστήρι. Έτσι έγινε ο DiShui δεκτός να μαθητεύσει δίπλα στον δάσκαλο YiShan.

Κάποια φορά πάλι, ο DiShui ρώτησε τον δάσκαλο YiShan: "Τι διαφορά έχει η σοφία(pranja) από την αρχή της Άρνησης(Wu/Mu);" Δεν πρόλαβε καλά καλά να τελειώσει την ερώτηση του, και ο δάσκαλος τον χτύπησε δυνατά ενώ ουρλιάζοντας του είπε: "πως μπορείς και ρωτάς τέτοιο πράγμα; Φύγε έξω τώρα!" Το χτύπημα ήταν τόσο δυνατό που το κεφάλι του γύριζε και τα αφτιά του βουΐζαν, αλλά άξαφνα κατάλαβε τι εννοούσε ο δάσκαλος:
"Ο διαχωρισμός μεταξύ αυτού που είναι και αυτού που δεν είναι, είναι επιφανειακό προϊόν της αντίληψης μας. Εξωτερικά μπορεί να φαίνεται πως κάτι υφίσταται, σε βαθύτερο επίπεδο όμως να μην ορίζεται."

Μια άλλη φορά, ο DiShui είχε αρρωστήσει και την στιγμή που φυσούσε την μύτη του πάνω σε λίγο χαρτί, τον είδε ο δάσκαλος και αγριεμένος τον ρώτησε: "Πιστεύεις πως η μύξα σου είναι πιο πολύτιμη από το αίμα και τον ιδρώτα των υπολοίπων; Γιατί σπαταλάς το χαρτί για κάτι τέτοιο;" Ο DiShui από τότε δεν ξανατόλμησε να φυσήξει την μύτη του πάνω σε χαρτί.

Πολλοί ήταν αυτοί που δυσκολευόντουσαν να ανεχθούν την σκληρή συμπεριφορά του δασκάλου YiShan, όμως ο DiShui πάντα τον υπερασπιζόταν: "Στον κόσμο υπάρχουν τρία είδη αναχωρητών: Τους πιο αδύναμους, η παρουσία του δασκάλου είναι αυτή που τους βοηθάει να βρούνε τον εαυτό τους. Άλλοι πάλι, γοητευμένοι από την μεγαλοψυχία του δασκάλου τους, βρίσκουν μόνοι τους σιγά σιγά τον δρόμο και ακολουθούν το φωτεινό παράδειγμα του.
Στους πιο προχωρημένους όμως, ο δάσκαλος, βάζει ασταμάτητα δοκιμασίες και μέσα στην φωτιά τους σφυρηλατεί ώστε αυτοί να δυναμώσουν και εν τέλει να καταφέρουν να βρούν τον προσωπικό τους παράδεισο". Με άλλα λόγια, όταν η ζωή σε μαστιγώνει, αυτό γίνεται για το δικό σου καλό.


在键锤下日益强壮
寒冬腊月，一个名为“滴水”的和尚去天龙寺拜见仪山禅师。外面下着很大的雪，可是仪山禅师却不让他进门。那个和尚就在门外一直跪着，这一跪就是三天。仪山的弟子看他可怜，纷纷为他求情，可是仪山说：“我这里不是收容所，不收留那些没有住所的人！”弟子们没有办法，只好纷纷走开。
到了第四天的时候，那个和尚身上皴列的地方开始流血，他一次次地倒下又重新起来，但他依然跪在那里，雷打不动。仪山下令弟子：“谁也不准开门，否则就将他逐出门外！
七天后，那个和尚支撑不住，倒了下去。仪山出来试了一下他的鼻子，尚且有一丝呼吸，于是便下令将他扶了进去。滴水终于进了仪山禅师门下参学。
有一天，滴水和尚向仪山禅师问道：“无字，与般若有什么分别？”
话刚说完，仪山一拳打了过来，大吼：“这个问题岂是你能问的？滚出去！”
滴水被仪山的拳头打得头晕目眩，耳朵里只有仪山的吼声，忽然间，滴水想通了：“有与无都是自己的肤浅意识，你看我有，我看我无。”
还有一次，滴水感冒了，正在用纸擤鼻涕的时候，被仪山看到了，他大声喝道：“你的鼻子比别人的血汗珍贵？你这不是在糟蹋白纸吗？”滴水不敢再擦了。
很多人都难以忍受仪山的冷峻，可是滴水说：“人间有三种出家人，下等僧利用师门的影响里，发扬光大自己；中等僧欣赏家师的慈悲，步步追随；上等僧在师父的键锤下日益强壮，终于找到自己的天空。”
所以说，向你挥来的鞭子，常常只是要你把头抬得更高，背脊挺得更直。