Τι είναι κανονικό και τι ανάποδο;

Ο μικρός μοναχός όλο απορία πήγε να συμβουλευθεί τον δάσκαλο: "Δάσκαλε, λέτε πως όλοι οι άνθρωποι, τόσο οι καλοί όσο και οι κακοί, μπορούν να σωθούν. Το θέμα όμως είναι πως οι κακοί άνθρωποι αφού έχουν ήδη χάσει την ανθρώπινη φύση τους, πώς μπορούν να θεωρούνται άνθρωποι;"
Ο δάσκαλος απέφυγε να απαντήσει αμέσως, και απλά έπιασε ένα πινέλο και πάνω σε μια σελίδα χαρτί σχεδίασε το ιδεόγραμμα 我 που αντιστοιχεί στην λέξη "Εγώ". Το έγραψε όμως ανάποδα, όπως θα το έβλεπε κανείς στον καθρέπτη. "Τι είναι αυτό;", ρώτησε τον μαθητή.
"Είναι ένα ιδεόγραμμα. Όμως είναι γραμμένο ανάποδα!" είπε αυτός.
"Τι ιδεόγραμμα;", ξαναρώτησε ο δάσκαλος.
"Είναι το 我(γουό: εγώ)" απάντησε ο μαθητής.
Ο δάσκαλος συμπλήρωσε: "Μιας και το έγραψα ανάποδα, τελικά είναι ή δεν είναι ιδεόγραμμα;"
Ο μαθητής με λίγη σκέψη απάντησε: "δεν είναι!"
Ο δάσκαλος όμως σχολίασε: "Αν δεν είναι, τότε γιατί πριν το αναγνώρισες σαν το ιδεόγραμμα 我(εγώ);"
Χωρίς δισταγμό ο μαθητής άλλαξε την απάντηση του και είπε: "τότε... είναι!"
Ο δάσκαλος συνέχισε: "Τότε αφού συμφωνείς πως είναι ιδεόγραμμα, γιατί λες πως είναι ανάποδο;"
Ο μαθητής κοκάλωσε μη ξέροντας τι να απαντήσει.
Ο δάσκαλος εξήγησε:"Ένα ιδεόγραμμα ανεξάρτητα από τον προσανατολισμό του, παραμένει ιδεόγραμμα. Μου λες επίσης πως σου φάνηκε ανάποδο, αυτό όμως είναι επειδή έχεις γνώση του πώς γράφεται κανονικά: Αν δεν ήξερες να διαβάζεις, δεν θα είχες τρόπο να κρίνεις πως είναι γραμμένο ανάποδα. Αν επιπρόσθετα ερχόταν κάποιος και σου έλεγε πως αυτό που βλέπεις είναι το κανονικό ιδεόγραμμα 我, όταν κάποια μέρα συναντούσες κάπου αλλού ένα ιδεόγραμμα 我 γραμμένο κανονικά αυτή την φορά, θα σου φαινόταν πως εκείνο είναι το ανάποδο! Με την ίδια λογική, ο καλός άνθρωπος, είναι άνθρωπος, αλλά και ο κακός άνθρωπος είναι και αυτός άνθρωπος.
Το πιο σημαντικό είναι να μπορείς να διακρίνεις την πραγματική και κοινή φύση όλων των ανθρώπων, έτσι ώστε ακόμα και όταν συναντήσεις έναν μοχθηρό άνθρωπο, να μπορείς με μια ματιά να ξεχωρίσεις μέσα του τις βαθύτερες ποιότητες και να βγάλεις στην επιφάνεια την πραγματική φύση του. Μόλις η πραγματική του φύση είναι φανερή, τότε η σωτηρία του δεν είναι κάτι δύσκολο."

字与反字　　 小和尚满怀疑惑地去见师父：“师父，您说好人坏人都可以度，问题是坏人已经失去了人的本质，如何算是人呢?既不是人，就不应该度化他。”　 师父没有立刻作答，只是拿起笔在纸上写了个“我”，但宇是反写的，如同印章上的文字左右颠倒。，
“这是什么?”师父问。“这是个字。”小和尚说：“但是写反了!” “什么字呢?”
“我’字!”
“写反了的‘我’宇算不算宇?” 师父追问。
“不算!”
“既然不算，你为什么说它是个‘我’字?’
“算!’小和尚立刻改口、。
“既算是个宇，你为什么说它反了呢?
小和尚怔住了，不知怎样作答。
“正字是字，反字也是字，你说它是‘我’字，又认得出那是反字，主要是因为你心里认得真正的‘我’字：相反的，如果你原不识字，就算我写反了，你也无法分辨，只怕当人告诉你那是个‘我’字之后，遇到正写的‘我’ 宇，你倒要说是写反了”师父说，“同样的道理，好人是人，坏人也是人，最重要在于你须识得人的本性，于是当你遇到恶人的时候，仍然一眼便能见到他的“夭质”，并唤出他的‘本真’；本真既明，便不难度化了。”