Ώς τον πάτο!

Κάποτε, ο άρχοντας Ding συνάντησε τρεις μοναχούς πάνω σε μια γέφυρα. Τότε ο ένας εξ'αυτών γύρισε και του είπε: "Πως άραγε είναι τα τρίσβαθα του ποταμού της γνώσης του Ζεν; Πρέπει να τα διερευνήσει κανείς ως τον πάτο!"
Ξαφνικά ο Ding τον άρπαξε, έτοιμος να τον πετάξει μέσα στο ποτάμι! Βλέποντας τον, οι άλλοι δυο προσπάθησαν να το μεταπείσουν: "Σας παρακαλούμε, μην του θυμώνετε! Μην τον πετάξετε στο ποτάμι!"
Με μια κίνηση ο Ding τον άφησε λέγοντας: "Αν δεν ήταν αυτοί οι δυο, σήμερα θα σε είχα βάλει να το διερευνήσεις ως τον πάτο!"

有一次，定上座在桥边碰到三位僧人，其中一人问他：“如何是禅河深处，须穷到底？”定上座便一把抓住这人，就要扔下桥去。其余二人连忙劝他：“请您别生气，别把他扔到河里去。”定上座停下手来说：“要不是看这两位的面子，今天定要你穷到底！

Καταρράκτης

Μια μέρα ο αυτοκρατορικός ακόλουθος Wang συνάντησε τον δάσκαλο LinJi στο μοναστήρι του. Τότε ο ακόλουθος Wang ρώτησε το LinJi: "Με τι ασχολούνται εδώ οι μοναχοί; Μελετάνε τις γραφές;"
Ο LinJi απάντησε αρνητικά "όχι". "Μήπως εξασκούνται στο Ζεν;", ξαναρώτησε ο ακόλουθος Wang. "Ούτε", απάντησε ο δάσκαλος LinJi. Ο ακόλουθος τότε προβληματισμένος αναρωτήθηκε: "Εάν δεν μελετούν τις γραφές και δεν μαθαίνουν Ζεν, τότε τι κάνουνε εδώ;"
Ο LinJi απάντησε: "Εδώ τους διδάσκω πώς να γίνουν Βούδες και Πατριάρχες". Απογοητευμένος ο ακόλουθος είπε: "Όσο πολύτιμη και να είναι η χρυσόσκονη, όταν μπει στα μάτια  προκαλεί καταρράκτη."
Ο LinJi τότε σχολίασε: "Δεν περίμενα να καταλάβεις. Είσαι άνθρωπος κοσμικού φρονήματος."

一日，临济和王常侍来到僧堂。王常侍问临济道：“这一堂和尚还看经吗？”临济答：“不看经。”王常侍问：“还学禅吗？”临济答：“不学禅。”王常侍说：“既不看经，也不学禅，究竟在干什么？”临济答道：“都叫他们成佛作祖去！”王常侍说： “金屑虽珍贵，落眼即成翳。”临济说：“你不懂，是个俗汉子。

Εξαρτάται πως θα το δεις!

Ζούσε κάποτε μια ηλικιωμένη γυναίκα που της είχε βγει το παρατσούκλι "κλαψιάρα". Η γυναίκα αυτή, όποτε ο καιρός ήταν βροχερός, έκλαιγε ασταμάτητα, όμως το ίδιο έκανε και όταν ο καιρός ήταν καλός!
Ένας μοναχός την ρώτησε λοιπόν γιατί κλαίει και τότε η γυναίκα αυτή του απάντησε:
"Έχω δυο κόρες. Την μεγάλη μου την πάντρεψα με έναν παπουτσά, ενώ την μικρότερη με έναν ομπρελά. Όταν ο καιρός είναι καλός, σκέφτομαι την μικρή μου που δεν θα της αγοράζει κανείς τις ομπρέλες.  Απ' την άλλη, όταν βρέχει, σκέφτομαι την καημένη την μεγάλη κόρη μου που πουλάει παπούτσια και στεναχωριέμαι που δεν έχει δουλειά. Έτσι, καθημερινά κλαίω για τις δυο κόρες μου."
Ο μοναχός τότε της πρότεινε: "Γιατί δεν σκέφτεσαι την μεγάλη σου την κόρη όταν ο καιρός είναι καλός -που σίγουρα οι πωλήσεις παπουτσιών θα πηγαίνουν καλά-, και την μικρή σου κόρη όταν βρέχει, τότε που ο κόσμος αγοράζει ομπρέλες;"
Έτσι η γυναίκα έμαθε να είναι χαρούμενη είτε ο καιρός είναι καλός είτε βροχερός και από την ημέρα εκείνη το παρατσούκλι της έγινε "η γελαστή κυρά"!

有一位绰号“哭婆”的老婆婆，下雨她哭，天晴她也哭。
一位禅师问她为什么而哭。
她说：“我有两个女儿，大女儿嫁给了卖鞋的，二女儿嫁给了卖伞的。天晴时，我就想到卖伞的小女儿一定没法过日子；下雨时，我就想到大女儿的鞋一定卖不出去。因此我天天为她们流眼泪”
禅师开导她说：“你不妨天晴时就想到大女儿的鞋店生意一定很好，下雨时就想到小女儿的伞一定畅销。”
老太婆一下想通了：“对啊。”
从此，哭婆无论天晴还是下雨总是笑嘻嘻的，哭婆变成了笑婆。

Δάσκαλε με ξεχάσατε!

Ο TangChaoLongTanChongXin, ακολουθούσε πάντα τον περιφερόμενο αναχωρητή δάσκαλο του, τον  TianHuangDaoWu. Για πολλά χρόνια, έκανε τα θελήματα του δασκάλου κουβαλώντας νερό, κόβοντας ξύλα, μαγειρεύοντας φαγητό και φτιάχνοντας την σούπα, όμως πότε του ο δάσκαλος δεν του παρέδωσε κάποια διδασκαλία.
Μια μέρα ο μαθητής του είπε: "Δάσκαλε! Περάσαν πολλά χρόνια απ'όταν γίνατε αναχωρητής και εγώ πάντα σας ακολουθούσα. Κι όμως, όλα αυτά τα χρόνια, ούτε μια φορά δεν μου διδάξετε κάποια ανώτερη αλήθεια! Σας παρακαλώ δάσκαλε, λυπηθείτε με και διδάξτε και σε μένα την μέθοδο της πνευματικής προόδου!"
Ο δάσκαλος μόλις το άκουσε αυτό απάντησε: "Αυτό που μόλις είπες για μένα, πραγματικά με αδικεί. Για σκέψου και θα δεις: Απ' την ημέρα που αρχίσαμε να περιπλανόμαστε,  δεν πέρασε ούτε μια μέρα που να παρέλειψα να σου διδάξω κάτι σχετικό με την πνευματική πρόοδο."
Ο μαθητής δεν ικανοποιήθηκε από την απάντηση του δασκάλου του. "Ο μαθητής σας είναι λίγο χαζός δάσκαλε. Δεν καταλαβαίνω ποιες είναι οι διδασκαλίες για τις οποίες μιλάτε".
Ο δάσκαλος είπε: "Όταν μου έφτιαχνες τσάι, εγώ το έπινα. Όταν μου έδινες φαγητό, εγώ το έπαιρνα από τα χέρια σου και το έτρωγα. Όταν δήλωνες τον σεβασμό σου απέναντι μου, εγώ κουνούσα το κεφάλι μου αποδεχόμενος την τιμή. Βλέπεις καμία περίσταση στην οποία ήμουν αμελής και διστακτικός στο να σου υποδείξω την πνευματική οδό;"
Ο μαθητής με μιας κατάλαβε!

Από αυτή την συνομιλία μεταξύ μαθητή και δασκάλου, μπορούμε να καταλάβουμε πως το Ζεν δεν είναι άλλο από την ίδια την ζωή. Η καθημερινότητα, με όλες αυτές τις υποχρεώσεις της, κρύβει μέσα της άπειρες βουδιστικές διδασκαλίες.

茶饭禅
唐朝龙潭崇信禅师，跟随天皇道悟禅师出家，数年之中，打柴炊爨，挑水作羹，不曾得到道悟禅师一句半语的法要。一天乃向师父说：‘师父！弟子自从跟您出家以来，已经多年了。可是一次也不曾得到您的开示，请师父慈悲，传授弟子修道的法要吧！’ 　　　　
道悟禅师听后立刻回答道：‘你刚才讲的话，好冤枉师父啊！你想想看，自从你跟随我出家以来，我未尝一日不传授你修道的心要。’
‘弟子愚笨，不知您传授给我什么？’崇信讶异的问。
‘你端茶给我，我为你喝；你捧饭给我，我为你吃；你向我合掌，我就向你点头。我何尝一日懈怠，不都在指示心要给你吗！’崇信禅师听了，当下顿然开悟。　　　　
从这一则师徒问答之中。可以了解禅就是生活。日常生活的搬柴运水，喝茶吃饭，无不蕴藏无限的禅机。

Τον θησαυρό σου τον κουβαλάς πάντα

Ο HuiHai, κάποτε πήγε να μαθητεύσει δίπλα στον δάσκαλο MaZu, ο οποίος τον ρώτησε: "Γιατί έρχεσαι εδώ;"
"Έρχομαι αναζητώντας την διδασκαλία του Βούδα", απάντησε ο HuiHai.
Ο MaZu του είπε: "Δεν έχω τίποτα να σου δώσω! Τι διδασκαλία μου λες; Έχεις τον δικό σου θησαυρό και εσύ τον πετάς. Τι πας να πετύχεις;"
Ο HuiHai προβληματισμένος τον ρώτησε: "Για ποιο θησαυρό μου λέτε;"
Ο MaZu ξαναπάντησε: "Αυτός που σήμερα στέκεται μπροστά μου και με ρωτάει, αυτός είναι ο θησαυρός σου. Όλα τα έχεις, τίποτα δεν σου λείπει. Τι νομίζεις πως μπορείς να κερδίζεις ψάχνοντας γύρω σου;"
Τότε ο HuiHai κατάλαβε ποια είναι η πραγματική του φύση και χαρούμενος, τον ευχαρίστησε.

大珠慧海禅师初参马祖的时候。马祖问他：“来此何事？”他说：“来求佛法。”
马祖说：“我这里一物也无。来求什么佛法？自家宝藏不顾。抛家散走什么？”
大珠说：“哪个是慧海自家宝藏？”马祖说：“如今问我者就是你的宝藏，一切俱足，更无欠少，何需外求？”
大珠于此自识本心。踊跃谢礼。

Το φεγγάρι

Ο δάσκαλος LiangKuan ζούσε πολύ απλοϊκά σε μια καλύβα στους πρόποδες ενός βουνού. Ένα βράδυ, πάνω που ο δάσκαλος είχε βγει έξω, ένας κλέφτης κατέφθασε και μπήκε στην καλύβα του. Για κακή τύχη του κλέφτη όμως, το σπίτι δεν είχε τίποτα που να αξίζει να πάρει μαζί του.
Καθώς απογοητευμένος ο κλέφτης ετοιμαζόταν να φύγει, μπήκε στην καλύβα ο δάσκαλος και σαν είδε τον κλέφτη του είπε: "Κρίνοντας από το παρουσιαστικό σου, πρέπει να έκανες μεγάλο δρόμο για να έρθεις εδώ. Πώς μπορώ να σε αφήσω να φύγεις με άδεια χέρια λοιπόν;"
Λέγοντας αυτά, έβγαλε το παλτό του και του το έδωσε!  "Είναι κρύα η νύχτα. Πάρε αυτό το ρούχο σαν δώρο και φόρεσε το".  Ο κλέφτης φόρεσε το παλτό και έφυγε.
Όταν αργότερα ο δάσκαλος κάθισε για να διαλογιστεί, έπεσε το βλέμμα του στο πανέμορφο φεγγάρι που έλαμπε έξω από το παράθυρο. "Φτωχέ μου φίλε!", μουρμούρισε. "Τι κρίμα που δεν είχα τρόπο να ξεκρεμάσω το φεγγάρι και να σου το δώσω".

良宽禅师住在山脚下一所茅屋里，生活过得极简单。
一天晚上，在他外出的当儿，小偷‘光顾’了他的茅庐，结果发现没有一样东西值得一偷。
良宽回来时，小偷正要离去。他对这位仁兄说：“看样子你好像远道跋涉而来，怎么能空手回去？”说着他把自已的外衣脱下来：“夜凉了，把这件衣服当作礼物披上吧。”小偷披了衣服就走了。
他坐下来参禅，看到窗外夜空中挂着一轮美丽的月亮。“可怜的家伙”他沉吟道，“可惜这月亮不能也送给他。”

Το εκατοστό πρόβατο

Τα παλιά τα χρόνια ζούσε ένας πλούσιος ο οποίος από την στιγμή που κατάφερε και απέκτησε τα πρώτα του ενενήντα-εννέα πρόβατα, ζούσε για την ημέρα που θα έβρισκε εκείνο το ένα που θα τα έκανε εκατό!
Μια νύχτα, καθώς στριφογύριζε ανήσυχος στον κρεβάτι του, θυμήθηκε πως στο βουνό πίσω από το χωριό του, υπήρχε ένα μοναστήρι, και στο μοναστήρι μέσα ζούσε ένας φτασμένος μοναχός ο οποίος και είχε ένα πρόβατο. Έτσι, την επόμενη μέρα πρωί πρωί, ξεκίνησε για να πάει να παρακαλέσει τον μοναχό μπας και του δώσει το πρόβατο του!
Την στιγμή που έφτασε, ο μοναχός καθόταν με κλειστά τα μάτια και διαλογιζόταν. Δίχως να τα ανοίξει, του είπε με ήρεμη φωνή: "Φύγε".

Πέρασε ένας μήνας και ο πλούσιος επέστρεψε για να ξανασυναντήσει τον μοναχό. Όταν ο μοναχός τον είδε μπροστά του, ο πλούσιος έδειχνε βαθιά προβληματισμένος και θλιμμένος. Τότε τον ρώτησε:  "Τι συμβαίνει, και  είσαι τόσο ανήσυχος;" ο πλούσιος απάντησε χαμογελώντας: "Πλέον έχω εκατόν πέντε πρόβατα, όμως προβληματίζομαι. Πως θα καταφέρω να τα κάνω διακόσια;". Ο μοναχός δίχως να πει τίποτα, πήγε και του έφερε μια κούπα τσάι την οποία και του παρέδωσε στο χέρι.
Μόλις ο πλούσιος ήπιε μια γουλιά, αμέσως φώναξε: "Μα γιατί το τσάι είναι τόσο αλμυρό;"
Ο μοναχός γαλήνια του απάντησε: "στην πραγματικότητα, εσύ είσαι αυτός που πάντα δίνει στον εαυτό του να πιει αλμυρά πράγματα!"

Στον κόσμο μας υπάρχουν πολλά πράγματα που μας τραβάνε, άπειροι πειρασμοί. Το να ξέρει κανείς τι χρειάζεται, είναι ένστικτο. Το να ξέρει όμως κανείς τι δεν χρειάζεται, αυτό είναι σοφία.

Ένας φιλόσοφος είπε κάποτε: Η πραγματική ευτυχία δεν κερδίζεται μέσα από τον πολλαπλασιασμό των αποκτημάτων μας, αλλά από την ελάττωση των επιθυμιών μας.
Η ευτυχία βρίσκεται στο να είμαστε ευγνώμονες για την καλή μας τύχη. Αν το ποτήρι της ζωής μας, είναι σκέτο αλατόνερο, τότε δεν πρόκειται ποτέ να γευτούμε κάτι που να είναι γλυκό.

古时候有个财主，从拥有九十九只羊的那一天起，就眼巴巴地盼望着能再添上一只羊，好凑够一百只。
一天深夜，他辗转反侧之际，忽然想起村后山上的寺院里有一位得道的禅师养了一只羊。于是，第二天一大早，财主便前去恳求禅师将那只羊让给自己。当时，禅师正闭目静思，眼皮也没有动一下，只淡淡地说：“牵走吧！”
一个月之后，财主又来求见禅师。禅师见他愁眉苦脸，问他为何如此心焦？财主苦笑着说：“现在我已经有了一百零五只羊了，我什么时候才能拥有两百只羊呢？”禅师默默无言，转身端来一杯水，递到他的手中。
财主刚喝了一口，便大叫起来：“这茶水为什么这么咸啊？”禅师不动声色，只冷冷地说：“其实，你给自己喝的也一直是咸水呀！”
点评：世间值得人们喜爱的东西实在太多，面对太多太多的诱惑，明白自己需要什么只是本能，而明白自己不需要什么才是人生的智慧。
一位哲人说过：真正的幸福并非所拥有的多，而是所求的少。幸福常驻在一颗常常感恩、时时惜福的心境里。
在人生的杯子里，如果注满的都是咸水，那就永远品尝不出幸福的甘甜！

Οι τέσσερις γυναίκες του εμπόρου

Σε μια συνάθροιση κάποτε, ο Γκαουτάμα Βούδας αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία:
"Σε μια χώρα, ζούσε ένας πλούσιος έμπορος ο οποίος είχε τέσσερις συζύγους. Η πρώτη ήταν έξυπνη, γλυκιά και δεν τον άφηνε ποτέ από κοντά της. Η δεύτερη ήταν μια πανέμορφη γυναίκα που όμως ο έμπορος την είχε κάνει σύζυγο παρά την θέληση της. Η τρίτη γυναίκα του ήταν πολύ νοικοκυρά και προσγειωμένη και αυτό του προσέφερε μια αίσθηση ασφάλειας δίπλα της. Τέλος, η τέταρτη ήταν πολύ εργατική και ήταν μονίμως τόσο απασχολημένη που όλο έτρεχε από δω και από κει ! Ο έμπορος δε, είχε ξεχάσει την ύπαρξη της!"

Μια μέρα, ο έμπορος ετοιμαζόταν για ένα μακρινό ταξίδι. Φοβούμενος την μοναξιά της διαδρομής, αποφάσισε να διαλέξει ποια από τις τέσσερις συζύγους θα τον συνοδεύσει. Όταν όμως εξέφρασε την επιθυμία αυτή στις γυναίκες του, η πρώτη απρόθυμα του απάντησε: "Να πας μόνος σου, εγώ αυτή την φορά δεν έρχομαι μαζί σου".
Η δεύτερη ενοχλημένη του είπε: "Με άρπαξες με με την βία με έκανες δική σου. Δεν έγινα σύζυγος σου με την θέληση μου, γιατί να επιλέξω τώρα να έρθω μαζί σου;"
Η τρίτη είπε και αυτή: "Παρόλο που είμαι σύζυγος σου, δεν είμαι διατεθειμένη να υποστώ τις δυσκολίες του ταξιδιού. Το πολύ να σε συνοδεύσω μέχρι λίγο πιο κάτω."
Η τέταρτη όμως δέχθηκε: "Αφού είμαι σύζυγος σου, θα σε ακολουθήσω όπου και αν πηγαίνεις." Έτσι λοιπόν, ο έμπορος ξεκίνησε το ταξίδι αυτό, παρέα με την τέταρτη σύζυγο του.

Στο τέλος, ο Γκαουτάμα εξήγησε: "Ποίος είναι αυτός ο έμπορος λοιπόν;
Εσείς είστε."
Στην ιστορία αυτή, η πρώτη σύζυγος, είναι το φυσικό μας σώμα. Μόλις πεθάνουμε, πρέπει να το αποχωριστούμε. Η δεύτερη σύζυγος είναι τα πλούτη και τα υλικά αγαθά. Δεν φέρνουν ούτε ζωή, ούτε μας γλυτώνουν από τον θάνατο. Η τρίτη σύζυγος της ιστορίας συμβολίζει την γυναίκα που έχουμε παντρευτεί στην πραγματικότητα. Όσο είμαστε ζωντανοί είμαστε σύντροφοι, όμως όταν πεθάνουμε πρέπει ο καθένας να πάρει τον δρόμο του.
Η τέταρτη γυναίκα δεν είναι άλλο από την πραγματική μας φύση: Μπορεί ο άνθρωπος συχνά να ξεχνάει την ύπαρξη της, όμως αυτή μας συνοδεύει για πάντα.


释迦牟尼在一次法会上说：“某地有个富商共讨了四个老婆：第一个老婆伶俐可爱，整天作陪，寸步不离；第二个老婆是抢来的，是个大美人；第三个老婆，沉溺于生活琐事，让他过着安定的生活；第四个老婆工作勤奋，东奔西忙，使丈夫根本忘记了她的存在。
“有一次，商人要出远门，为免除长途旅行的寂寞，他决定在四个老婆中选一个陪伴自己旅行。商人把自己的想法告诉了四个老婆，第一个老婆说：‘你自己去吧，我才不陪你!’
   “第二个老婆说：‘我是被你抢来的，本来就不心甘情愿地当你的老婆，我才不去呢?’
   “第三个老婆说：‘尽管我是你的老婆，可我不愿受风餐露宿之苦，我最多送你到城郊!’
   “第四个老婆说：‘既然我是你的老婆，无论你到哪里我都跟着你。’
   “于是商人带着第四个老婆开始了旅行!”
   最后，释迦牟尼说：“各位，这个商人是谁呢?就是你们自己。”
在这则故事里，第一个老婆是指肉体，死后还是要与自己分开的；第二个老婆是指财产，它生不带来，死不带去；第三个老婆是指自己的妻子，活时两个相依为命，死后还是要分道扬镳；第四个老婆是指自性而言，人们时常忘记它的存在，但它却永远陪伴着自己。

Από πού τέτοιος θυμός;

ο Yamaoka Tesshū συχνά πήγαινε ταξίδια και συμβουλευόταν δασκάλους του Ζεν. Μια μέρα, συνάντησε τον δάσκαλο Ogino Dokuon του μοναστηριού Shōkoku. Θέλοντας να του κάνει επίδειξη της πνευματικότητας του, όλο έπαρση του είπε: "Η σκέψη, η βουδική φύση και το πεδίο της ζωής, είναι όλα κενά. Η πραγματική φύση της μορφής, είναι η κενότητα. Δεν υπάρχει συνείδηση, δεν υπάρχει έλλειψη συνείδησης. Δεν υπάρχει υψηλό ούτε ποταπό. Δεν υπάρχει δράση, ούτε παθητικότητα."
Εκείνη την ώρα ο δάσκαλος κάπνιζε την πίπα του και δεν είπε λέξη. Ξαφνικά όμως, σήκωσε την πίπα του στον αέρα και με μια κίνηση την κατέβασε στο κεφάλι του νεαρού Yamaoka Tesshu, εξοργίζοντας τον!
"Όλα είναι κενά", είπε ο δάσκαλος. "Τότε γιατί ξαφνικά τέτοιος θυμός;"


一切皆空
山冈铁舟到处参访名师。一天，他见到了相国寺的独园和尚。
为了表示他的悟境，他颇为得意地对独园说道：
“心、佛，以及众生，三者皆空。现象的真性是空。无悟、无迷、无圣、无凡、无施、无受。”
当时独园正在抽烟，未曾答腔。但他突然举起烟筒将山冈打了一下，使得这位年轻的禅者甚为愤怒。
"一切皆空，独园问道，"哪儿来这么大的脾气？"
禅语：狂妄的人有救，自卑的人没有救，认识自己，降伏自己，改变自己，才能改变别人。

Ασυναρτησίες

Ο δάσκαλος DaoGuang κάποτε ρώτησε τον δάσκαλο HuiHai: 

"Δάσκαλε,εσείς ποτέ δεν εφησυχάζεστε! Από πού αντλείτε την ψυχική δύναμη για να συνεχίζετε τον πνευματικό αγώνα;"

Ο HuiHai απάντησε: "Δεν έχω από κάπου να αντλήσω ψυχική δύναμη, και δεν υπάρχει πνευματικός αγώνας."

ο DaoGuang τότε ρώτησε: "Αν δεν αντλείτε ψυχική δύναμη και δεν υπάρχει αγώνας όπως λέτε, τότε γιατί κάθε μέρα μαζεύετε κόσμο γύρω σας και τον παροτρύνετε να ακολουθήσει τον δρόμο του Ζεν;"

ο HuiHai είπε: "Εδώ δεν έχω μια στέγη πάνω από το κεφάλι μου, ούτε και γη κάτω από τα πόδια μου. Πως θα μπορούσα όπως λες να μαζεύω κόσμο και να τον διδάσκω;"

ο DaoGuang επέμεινε: "Κάθε μέρα μαζεύετε κόσμο και τους κηρύττετε την μέση οδό. Αυτό δεν είναι διδασκαλία;"

ο HuiHai απάντησε: "Με το συμπάθιο, όμως δεν έχω φωνή. Πώς θα μπορούσα να κηρύττω; Πως μπορείς να επιμένεις πως διδάσκω τα πλήθη εγώ που δεν έχω δει ούτε έναν άνθρωπο;"

ο DaoGuang εξοργισμένος είπε: "Δάσκαλε, νομίζω πως με κοροϊδεύετε λέγοντας ασυναρτησίες!"

ο HuiHai σχολίασε: "Εγώ που δεν έχω γλώσσα πώς θα μπορούσα να λέω ασυναρτησίες;"

Προβληματισμένος ο DaoGuang τον ρώτησε: "Θέλετε να πείτε πως ο κόσμος των αισθήσεων, των ζωντανών, η ύπαρξης σας, η δική μου και η αλήθεια στην διδασκαλία του Ζεν... είναι όλα ψεύτικα;"

ο HuiHai για άλλη μια φορά απάντησε: "Μα όχι, είναι όλα αληθινά!"

ο DaoGuang μη μπορώντας να καταλάβει ξαναείπε: "Αν όλα είναι αληθινά, τότε γιατί τα αρνείστε όλα;"

Τότε ο HuiHai απάντησε: " Όλα πρέπει να τα αρνείσαι. Και τα ψευδή και τα αληθή."

Τότε ο DaoGuang κατάλαβε:

Την αλήθεια, μερικές φορές μπορείς να την ορίσεις μέσα από εμφατικές δηλώσεις , άλλες φορές όμως μόνο μέσω αποφατικών δηλώσεων (όχι αυτό, ούτε εκείνο).

Σύμφωνα με το Heart Sutra, "Η μορφή είναι κενότητα, η κενότητα είναι η μορφή. Οι αισθήσεις, σκέψεις, δράσεις και η επίγνωση δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα παραπάνω." Αυτή είναι η γνώση του κόσμου και της ζωή μέσα από την εμφατική προσέγγιση.

Το Heart Sutra λέει επίσης: "Δεν υπάρχει μάτι, αφτί, μύτη, γλώσσα, σώμα και νους. Δεν υπάρχουν μορφές, ήχοι, αρώματα, γεύσης, αντικείμενα της αφής, η αντικείμενα του νου."

Αυτή είναι η αποφατική θεώρηση του κόσμου και της ζωής. 

Το ότι ο HuiHai διαφωνούσε με κάθε λέξη και κάθε φράση, δεν ήταν παραλογισμός, γιατί η άρνηση των πάντων, δεν είναι άλλη από την κατάφαση των πάντων.

4。真假妄语

道光禅师有一次问大珠慧海禅师道：“禅师！您平常用功，是用何心修道？”

大珠：“老僧无心可用，无道可修。” 

道光：“既然无心可用，无道可修，为什么每天要聚众劝人参禅修道？”

大珠：“老僧我上无片瓦，下无立锥之地，那有什么地方可以聚众？”

道光：“事实上你每天聚众论道，难道这不是说法度众？”

大珠：“请你不要冤枉我，我连话都不会说，如何论道？我连一个人也没有看到，你怎可说我度众呢？”

道光：“禅师，您这可打妄语了。”

大珠：“老僧连舌头都没，有如何妄语？”

道光：“难道器世间，有情世间，你和我的存在，还有参禅说法的事实，都是假的吗？”

大珠：“都是真的！”

道光：“既是真的，你为什么都要否定呢？”

大珠：“假的，要否定；真的也要否定！”

道光终于言下大悟。

说到真理，有时要从肯定上去认识的，但有时也可从否定上去认识的。如般若心经云：“色即是空，空即是色，受想行识，亦复如是。”这就是从肯定中认识人生和世间的；般若心经又云：“无眼耳鼻舌身意，无色声香味触法。”这就是从否定中认识人生和世间的。大珠慧海禅师否定一切明句文身，不是妄语，因为否定一切，才是肯定一切。

Σαν μια λίμνη ή σαν ένα ποτήρι;

Κάποτε ζούσε ένας δάσκαλος του Ζεν, ο οποίος είχε ένα γκρινιάρη μαθητή.  Μια μέρα, ο δάσκαλος έστειλε τον μαθητή του στο παζάρι για να του αγοράσει αλάτι. Αφού επέστρεψε ο μαθητής, ο δάσκαλος του έδωσε εντολή αφού πάρει μια χούφτα απ' το αλάτι και την ρίξει μέσα σε ένα ποτήρι νερό, να πιει μια γουλιά από το διάλυμα.
"Πώς βρίσκεις την γεύση;", ρώτησε ο δάσκαλος.
Με μια έκφραση αποστροφής χαραγμένη στο πρόσωπο του ο μαθητής του απάντησε: "πάρα πολύ αλμυρή".
Λίγο αργότερα ο δάσκαλος τον οδήγησε σε μια λίμνη και για άλλη μια φορά του είπε να πάρει μια χούφτα αλάτι και να την ρίξει στο νερό. Στην συνέχεια τον προέτρεψε να δοκιμάσει το νερό της λίμνης.
Ο μαθητής σήκωσε λίγο νερό στα δύο του χέρια και ήπιε.
Ο δάσκαλος ρώτησε: "Τι γεύση έχει;"
"ευχάριστη", απάντησε ο μαθητής.
"εντόπισες καθόλου αλμύρα στην γεύση του;", ρώτησε ο δάσκαλος
"όχι", παρατήρησε ο μαθητής.
Χαμογελαστός και κουνώντας καταφατικά το κεφάλι εξήγησε τότε ο δάσκαλος στον μαθητή:
"Οι άσχημες στιγμές της ζωής, είναι όπως το αλάτι: Το πόσο έντονη μας φαίνεται η αλμυρή του γεύση, εξαρτάται από το μέγεθος του δοχείου στο οποίο το βάλαμε."
Εσύ; θέλεις να είσαι σαν ένα ποτήρι, ή σαν μια λίμνη;

一杯水和一片湖 　 一位禅学大师有一个老是爱抱怨的弟子。有一天，大师派这个弟子去集市买了一袋盐。弟子回来后，大师吩咐他抓一把盐放入一杯水中，然后喝一口。
“味道如何？”大师问道。
“咸得发苦。”弟子皱着眉头答道。
随后，大师又带着弟子来到湖边，吩咐他把剩下的盐撒进湖里，然后说道：“再尝尝湖水。”
弟子弯腰捧起湖水尝了尝。
大师问道：“什么味道？”
“纯净甜美。”弟子答道。
“尝到咸味了吗？”大师又问。
“没有。”弟子答道。
大师点了点头，微笑着对弟子说道：“生命中的痛苦是盐，它的咸淡取决于盛它的容器。”
你愿做一杯水，还是一片湖？

Τι είναι κανονικό και τι ανάποδο;

Ο μικρός μοναχός όλο απορία πήγε να συμβουλευθεί τον δάσκαλο: "Δάσκαλε, λέτε πως όλοι οι άνθρωποι, τόσο οι καλοί όσο και οι κακοί, μπορούν να σωθούν. Το θέμα όμως είναι πως οι κακοί άνθρωποι αφού έχουν ήδη χάσει την ανθρώπινη φύση τους, πώς μπορούν να θεωρούνται άνθρωποι;"
Ο δάσκαλος απέφυγε να απαντήσει αμέσως, και απλά έπιασε ένα πινέλο και πάνω σε μια σελίδα χαρτί σχεδίασε το ιδεόγραμμα 我 που αντιστοιχεί στην λέξη "Εγώ". Το έγραψε όμως ανάποδα, όπως θα το έβλεπε κανείς στον καθρέπτη. "Τι είναι αυτό;", ρώτησε τον μαθητή.
"Είναι ένα ιδεόγραμμα. Όμως είναι γραμμένο ανάποδα!" είπε αυτός.
"Τι ιδεόγραμμα;", ξαναρώτησε ο δάσκαλος.
"Είναι το 我(γουό: εγώ)" απάντησε ο μαθητής.
Ο δάσκαλος συμπλήρωσε: "Μιας και το έγραψα ανάποδα, τελικά είναι ή δεν είναι ιδεόγραμμα;"
Ο μαθητής με λίγη σκέψη απάντησε: "δεν είναι!"
Ο δάσκαλος όμως σχολίασε: "Αν δεν είναι, τότε γιατί πριν το αναγνώρισες σαν το ιδεόγραμμα 我(εγώ);"
Χωρίς δισταγμό ο μαθητής άλλαξε την απάντηση του και είπε: "τότε... είναι!"
Ο δάσκαλος συνέχισε: "Τότε αφού συμφωνείς πως είναι ιδεόγραμμα, γιατί λες πως είναι ανάποδο;"
Ο μαθητής κοκάλωσε μη ξέροντας τι να απαντήσει.
Ο δάσκαλος εξήγησε:"Ένα ιδεόγραμμα ανεξάρτητα από τον προσανατολισμό του, παραμένει ιδεόγραμμα. Μου λες επίσης πως σου φάνηκε ανάποδο, αυτό όμως είναι επειδή έχεις γνώση του πώς γράφεται κανονικά: Αν δεν ήξερες να διαβάζεις, δεν θα είχες τρόπο να κρίνεις πως είναι γραμμένο ανάποδα. Αν επιπρόσθετα ερχόταν κάποιος και σου έλεγε πως αυτό που βλέπεις είναι το κανονικό ιδεόγραμμα 我, όταν κάποια μέρα συναντούσες κάπου αλλού ένα ιδεόγραμμα 我 γραμμένο κανονικά αυτή την φορά, θα σου φαινόταν πως εκείνο είναι το ανάποδο! Με την ίδια λογική, ο καλός άνθρωπος, είναι άνθρωπος, αλλά και ο κακός άνθρωπος είναι και αυτός άνθρωπος.
Το πιο σημαντικό είναι να μπορείς να διακρίνεις την πραγματική και κοινή φύση όλων των ανθρώπων, έτσι ώστε ακόμα και όταν συναντήσεις έναν μοχθηρό άνθρωπο, να μπορείς με μια ματιά να ξεχωρίσεις μέσα του τις βαθύτερες ποιότητες και να βγάλεις στην επιφάνεια την πραγματική φύση του. Μόλις η πραγματική του φύση είναι φανερή, τότε η σωτηρία του δεν είναι κάτι δύσκολο."

字与反字　　 小和尚满怀疑惑地去见师父：“师父，您说好人坏人都可以度，问题是坏人已经失去了人的本质，如何算是人呢?既不是人，就不应该度化他。”　 师父没有立刻作答，只是拿起笔在纸上写了个“我”，但宇是反写的，如同印章上的文字左右颠倒。，
“这是什么?”师父问。“这是个字。”小和尚说：“但是写反了!” “什么字呢?”
“我’字!”
“写反了的‘我’宇算不算宇?” 师父追问。
“不算!”
“既然不算，你为什么说它是个‘我’字?’
“算!’小和尚立刻改口、。
“既算是个宇，你为什么说它反了呢?
小和尚怔住了，不知怎样作答。
“正字是字，反字也是字，你说它是‘我’字，又认得出那是反字，主要是因为你心里认得真正的‘我’字：相反的，如果你原不识字，就算我写反了，你也无法分辨，只怕当人告诉你那是个‘我’字之后，遇到正写的‘我’ 宇，你倒要说是写反了”师父说，“同样的道理，好人是人，坏人也是人，最重要在于你须识得人的本性，于是当你遇到恶人的时候，仍然一眼便能见到他的“夭质”，并唤出他的‘本真’；本真既明，便不难度化了。”

Άφησε την κάτω!

Κάποτε ήταν ένας μοναχός που με τον μαθητευόμενο του έφτασαν στις όχθες ενός ποταμού. Την στιγμή που ήταν έτοιμοι να τον διασχίσουν όμως, έφτασε και μια γυναίκα η οποία επίσης ήλπιζε να τον διασχίσει. Επειδή ο ποταμός ήταν φουσκωμένος ο ηλικιωμένος μοναχός την πήρε στην πλάτη του και την κουβάλησε μέχρι την απέναντι όχθη, όπου και την άφησε οπότε και οι δύο μοναχοί συνέχισαν τον δρόμο τους.
Όμως στην διαδρομή ο μαθητευόμενος ήταν πολύ προβληματισμένος και μετά από κάποια ώρα μη αντέχοντας άλλο, είπε προς τον γέροντα του: "Δάσκαλε, εσείς δεν μου λέγατε πως εμείς οι αναχωρητές δεν πρέπει να ερχόμαστε σε επαφή με γυναίκες; Προηγουμένως όμως σηκώσατε εκείνη την γυναίκα και διασχίσατε το ποτάμι μαζί!"
Ο γέρος δάσκαλος τότε, γυρίζοντας προς τον μαθητή του, είπε: "Εγώ όταν φτάσαμε στην άλλη όχθη την άφησα κάτω. Εσύ όμως γιατί ακόμα την κουβαλάς μαζί σου;"

和尚与女人 从前有两个和尚走到了一条河边，他们准备过河的时候，来了一位女子也要过河去，由于河水比较大，老和尚就背起这个女子一同过河，到了河对岸之后，老和尚放下这个女子，两个和尚继续赶路。小和尚走着路，心里却一直在想着什么，他忍不住问老和尚：师父，你不是说出家人不近女色吗？你为什么要背她过河呢？老和尚回头看了看小和尚："过了河我就把她放下了，可你为什么到现在还放不下呢?

Ξεχειλισμένο ποτήρι

Ο μαθητής παρουσιάσθηκε στον δάσκαλο και του εξέθεσε τον προβληματισμό του: "Γιατί έχω την αίσθηση πως όλα αυτά τα χρόνια δεν έχω κάνει πρόοδο πάνω στο (πνευματικό) μονοπάτι;"
Ο δάσκαλος γελώντας του είπε: "Ας πιούμε λίγο τσάι πρώτα!" και λέγοντας έτσι, έπιασε μια τσαγιέρα που ήταν πάνω στο τραπέζι και άρχισε να αδειάζει το περιεχόμενο της σε μια κούπα. Η κούπα γρήγορα γέμισε, κι όμως ο δάσκαλος χωρίς να αφήσει την τσαγιέρα κάτω, συνέχισε να βάζει.
Ο μαθητής τότε παρατήρησε: "Η κούπα ξεχειλίζει!"
Ο δάσκαλος όμως με σοβαρότητα απάντησε: "Ας του βάλουμε λίγο ακόμα! Που ξέρεις, ίσως καταφέρουμε να στριμώξουμε λίγο παραπάνω μέσα την κούπα."
Ο μαθητής γελώντας σχολίασε: "Μα δάσκαλε, η κούπα έχει γεμίσει τελείως. Όσο και να βάζεις τώρα δεν μπορεί να αυξηθεί το περιεχόμενο της!"
Τότε ο δάσκαλος του απάντησε: "Α! Ώστε και συ το καταλαβαίνεις λοιπόν; Τότε γιατί ήρθες να με δεις;"
Επιτέλους ο μαθητής κατάλαβε τι εννοούσε ο δάσκαλος και αναφώνησε: "κοίτα να δεις! Και ο άνθρωπος έτσι είναι! Γεμίζουμε το μυαλό και την καρδιά μας με τόσα πράγματα που δεν περισσεύει χώρος για να βάλουμε άλλα!"
Βλέποντας ο δάσκαλος πόσο γρήγορα έπιασε το νόημα του ο μαθητής, χαμογελώντας συμπλήρωσε:  "Ακριβώς! Ο άνθρωπος έχει την τάση να κατευθύνεται προς τα ψηλά, ενώ το νερό κυλάει πάντα προς τα χαμηλά. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως όσο γεμίζουν το μυαλό και την καρδιά τους με πράγματα, τόσο πιο κοντά φτάνουν στον στόχους τους! Όμως, όσο πράττουν έτσι, τόσο πιο πολύ απομακρύνονται από το ίδιο το αντικείμενο του πόθου τους: Γιατί όταν και η καρδιά τους είναι ήδη γεμάτη με άχρηστα πράγματα, πώς θα μπορούσαν να βρούνε χώρο για να βάλουν αυτό το κάτι ακόμα;
Έτσι, αρχίζουν τις δικαιολογίες πως γέρασαν. Στην πραγματικότητα όμως, δεν είναι το σώμα που γέρασε, αλλά το πνεύμα τους. Την στιγμή που ένας άνθρωπος σταματάει να αποδέχεται καινούργια πράγματα, αρχίζει η κατρακύλα. Ο άνθρωπος αν δεν μπορεί να μάθει κάτι, δεν είναι επειδή δεν το χρειάζεται, αλλά επειδή το δοχείο της καρδιάς του έχει ήδη γεμίσει με σκουπίδια."
Το δοχείο στην δική σου καρδιά, πόσο γεμάτο με σκουπίδια είναι; Αν θέλεις να του βάλεις καινούργια πράγματα μέσα, πρέπει πρώτα να πετάξεις το παλιό περιεχόμενο του!


禅师的哑语
弟子前去拜见禅师，问道：“师父，为什么我觉得自己这些年来总是没有长进？”
禅师笑着说：“先喝杯水吧！”于是就拿起桌子上的茶壶，然后往杯子里倒水。水很快满了，但禅师却仍不罢手，依旧往杯里注水。
弟子提醒他：“杯子已经注满了。”禅师意味深长地对弟子说：“再倒一些吧，说不定能更多一些呢！”
弟子笑着说：“杯子已经满了，你再怎么倒也不能增长杯里的水。”
禅师说：“这个道理你也懂呀，可是你为什么还来问我呢？”
弟子终于醒悟，自言自语地说道：“是啊！人生也是这样的道理，心里装的东西太多了，自然就装不进去其他的了！”
禅师看他很快就明白了，便笑着说：“是啊！人往高处走，水向低处流。很多人只想着往心里装更多的东西，以得到自己想要的。但是他们越是这样想，就越不能得到，因为他们的心已经满了，怎么能装进去东西呢？于是他们就找各种各样的借口，认为自己老了。其实人的老化关键不在于肉体上的老化，首先应该是精神上的老化。当一个人无法接受新事物的时候，老化的过程就开始了。一个人之所以无法接受新事物，并不是因为他不需要，而是他心上的那只杯子，已经被杂念装满了。”
你心上的那个杯子装了多少杂念？要想把新的东西装进去，只有把原来的旧东西倒掉。

Ένα χρυσάνθεμο!

Ο δάσκαλος μέσα στον κήπο είχε φυτέψει ένα σπόρο χρυσανθέμου. Το φθινόπωρο του τρίτου έτους ο κήπος είχε γεμίσει με χρυσάνθεμα και όλοι όσοι πήγαιναν στο μοναστήρι, δεν μπορούσαν παρά να θαυμάσουν το πόσο ωραίος ήταν ο κήπος!
Μια μέρα, κάποιος έκανε την αρχή και ζήτησε από τον δάσκαλο λίγα χρυσάνθεμα για να τα πάρει και να τα μεταφυτέψει στον κήπο του και ο δάσκαλος δεν αρνήθηκε. Ο ίδιος, έκατσε και επέλεξε τα πιο όμορφα και υγιή λουλούδια, και αφού τα μάζεψε τα έστειλε στο σπίτι του ανθρώπου.
Τα νέα σύντομα διαδόθηκαν παντού. Από την μέρα εκείνη, δεν σταματούσαν να έρχονται άνθρωποι για να ζητήσουν χρυσάνθεμα και για τους δικούς τους κήπους. Ο δάσκαλος δεν έδειχνε προτίμηση σε κανέναν, και με αγάπη έδινε σε όλους, ώσπου μέσα σε λίγες μέρες τα είχε χαρίσει όλα!
Δίχως χρυσάνθεμα όμως ο κήπος έμοιαζε θλιβερός, σαν να του έλειπε το φως.
Το τελευταίο βράδυ του Φθινοπώρου, βλέποντας ο μαθητής του την ερήμωση του κήπου σχολίασε: "Τι κρίμα! Κανονικά το μέρος εδώ πέρα θα έπρεπε να είναι πλημμυρισμένο με την ευωδία των λουλουδιών!"
Τότε ο δάσκαλος γελώντας είπε στον μαθητή του: "Για σκέψου!Δεν είναι πολύ καλύτερα τώρα; Πέρασαν τρία χρόνια από όταν φύτεψα ένα μοναχικό σπόρο και δες που φτάσαμε!"
"Ένα χρυσάνθεμο"! Βλέποντας τον δασκάλου του, ο μαθητής ένιωσε την ζεστασιά να τον γεμίζει. Το χαμογελαστό πρόσωπο του δασκάλου, έλαμπε πιο πολύ τώρα και από κήπο τις ημέρες που ήταν γεμάτος με χρυσάνθεμα!
"Πρέπει να μοιραζόμαστε όλα τα ωραία πράγματα με τους άλλους. Αν μπορούμε να προσφέρουμε τέτοια ευτυχία στους άλλους, ακόμα και αν στο τέλος δεν έχει περισσέψει τίποτα για μας, η καρδιά μας θα είναι γεμάτη! Τότε μονάχα έχουμε πραγματική ευτυχία στην ζωή μας."
Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε εγωιστικά. Πρέπει όλα τα όμορφα πράγματα στην ζωή μας να τα προσφέρουμε στους άλλους και την στιγμή εκείνη που η χαρά θα εμφανιστεί στο πρόσωπο του συνανθρώπου σου, θα μπορέσεις και εσύ να βιώσεις το πως το να μοιράζεσαι την καλή σου τύχη με τους άλλους, σε κάνει πιο ευτυχισμένο απ' ότι το να προσκολλάσαι σε αυτήν.


一村菊香
禅师在院子里种了一颗菊花，第三年的秋天，院子成了菊花园，香味一直传到山下的村子里。
凡是来寺院的人都忍不住赞叹道：“好美的花儿呀！”
一天，有人开口，向禅师要几棵花种在自家院子里，禅师答应了。他亲自动手挑拣开得最鲜、枝叶最粗的几棵，挖出根须送到了别人家里。消息很快传开了，前来要花的人接连不断。在禅师眼里，这些人一个比一个知心、一个比一个亲近，都要给。不多日，院里的菊花就被送得一干二净。
没有了菊花，院子里就如同没有了阳光一样寂寞。
秋天最后的一个黄昏，弟子看到满院的凄凉，说道：“真可惜！这里本应该是满院香味的。”
禅师笑着对弟子说：“你想想，这样岂不是更好，三年后一村菊香！”
“一村菊香！”弟子不由心头一热，看着禅师，只见他脸上的笑容比开得最好的菊花还要灿烂。
禅师说：“我们应该把美好的事与别人一起共享，让每一个人都感受到这种幸福，即使自己一无所有了，心理也是幸福的！这时候我们才能真正拥有了幸福。”
不要总想着自己，应该把自己美好的东西拿出来与别人一起分享。当你看到别人脸上洋溢的笑容时，你会体会到，其实与别人分享幸福比自己占有幸福更幸福！

Ο Θυμός πηγάζει από τις επιθυμίες

Ζούσε κάποτε μια γυναίκα που ήταν απίστευτα οξύθυμη και πολύ συχνά και χωρίς καμία αφορμή θύμωνε για ασήμαντα πράγματα. Το πρόβλημα το γνώριζε και η ίδια, αλλά δεν μπορούσε να ελέγξει τα νεύρα της. Κάποια μέρα, ένας φίλος της, της πρότεινε: "Εδώ κοντά, έχει ένα γέροντα. Γιατί δεν πας να τον βρεις και να του πεις το πρόβλημα σου; Ίσως μπορεί να σε βοηθήσει!". Η γυναίκα συμφώνησε και ελπίζοντας πως κάτι μπορεί να κερδίσει από αυτό, πήγε να τον συναντήσει. Φτάνοντας εκεί άρχισε να του λέει με ειλικρίνεια το πρόβλημα της. Ο γέροντας αμίλητος άκουγε την εξήγηση της, και όταν αυτή τελείωσε, την πήρε και την πήγε σε ένα κελί απο αυτά που χρησιμοποιούν οι μοναχοί για διαλογισμό. Αφού την άφησε εκεί μόνη της, κλείδωσε την πόρτα και δίχως να σχολιάσει κάτι, έφυγε!
Η γυναίκα αρχικά φανταζόταν πως ο μοναχός θα της έδινε καμιά πρακτική συμβουλή. Δεν φαντάστηκε όμως πως όχι μόνο δεν θα της έλεγε το παραμικρό, αλλά και πως θα τη κλείδωνε σε ένα σκοτεινό και κρύο δωμάτιο! Ήταν τώρα εξοργισμένη. Χτυπιόταν και φώναζε, αλλά όσο και να έβριζε, ο γέροντας δεν ασχολιόταν μαζί της.
Η γυναίκα δεν άντεξε άλλο και τότε άρχισε να παρακαλάει και να κλαίγεται, όμως ο γέροντας συνέχισε να αδιαφορεί για τις φωνές και το κλάμα.
Αρκετή ώρα αργότερα, ηρέμησε και σταμάτησαν να ακούγονται οι οδυρμοί από το δωμάτιο. Ο γέροντας σηκώθηκε τότε και την ρώτησε: "Ακόμα θυμωμένη μου είσαι;"
Η γυναίκα με μιας απάντησε: "Με το εαυτό μου είμαι θυμωμένη που ήμουν τόσο αφελής και άκουσα τους άλλους και ήρθα να σε βρω."
Μόλις άκουσε αυτά, ο μοναχός της είπε: "Εσύ δεν μπορείς να συγχωρέσεις τον εαυτό σου, δεν μπορείς να συγχωρέσεις τους άλλους..." και ξανάφυγε.
Λίγη ώρα αργότερα, ο μοναχός ξαναρώτησε: "Είσαι ακόμα θυμωμένη;"
Η γυναίκα απάντησε: "Όχι."
Ο γέροντας ξαναείπε: "Πώς και δεν είσαι θυμωμένη πια;"
Η γυναίκα τότε του είπε: "Τι νόημα έχει να θυμώνω; Το μόνο που καταφέρνω είναι να με έχεις κλειδωμένη μέσα σε αυτό το κελί."
Ο γέροντας σχολίασε: "Αυτό που κάνεις τώρα, είναι ακόμα χειρότερο. Θάβεις την οργή σου, αλλά μόλις αυτή εκδηλωθεί, θα είναι πολλαπλάσια!" και λέγοντας αυτά τα λόγια ξαναπομακρύνθηκε.
Την τρίτη φορά που ήρθε και την ρώτησε αν είναι ακόμα θυμωμένη, η γυναίκα του απάντησε "δεν είμαι θυμωμένη μαζί σου, γιατί σε αγνοώ."
Ο γέροντας δεν ήταν ικανοποιημένος ακόμα και της είπε: "Η ρίζα του θυμού είναι ακόμα μέσα σου. Ακόμα δεν έχεις ξεφύγει από την παγίδα της οργής".
Πέρασε πολύ ώρα και άξαφνα η γυναίκα ρώτησε: "Γέροντα, μπορείς να μου εξηγήσεις από πού πηγάζει ο θυμός μου;"
Ο γέροντας δεν είπε κάτι, μονάχα άφησε την κούπα με το τσάι του να γλιστρήσει από το χέρι του και να χυθεί στο πάτωμα. Τότε, η γυναίκα κατάλαβε:
Πως μπορεί να δημιουργηθεί μέσα μου ο θυμός απο το τίποτα; Αν η καρδιά είναι αγνή σαν κρύσταλλο και δεν κουβαλάω τίποτα, τότε πού μπορεί να βρει καταφύγιο ο θυμός;
Ο θυμός είναι προϊόν της καρδιάς μας: Η καρδιά έχει επιθυμίες και οι επιθυμίες γεννάνε τον θυμό. Ο κόσμος των ανθρώπων είναι γεμάτος πόνο γιατί οι άνθρωποι έχουν πολλές και βαθιές επιθυμίες!

还生气吗
有一位妇人脾气十分古怪，经常为一些无足轻重的小事生气。她也很清楚自己的脾气不好，但她就是控制不了自己。
朋友对她说：“附近有一位得道高僧，你为什么不去向他诉说心事，请他为你指点迷津呢？”于是她就抱着试一试的态度去找那位高僧。
她找到了高僧，向他诉说心事，言语态度十分恳切，渴望从高僧那里得到启示。高僧一言不发地听她阐述，等她说完了，就把她领到一座禅房中，然后锁上房门，无声而去。
妇人本想从禅师那里听到一些开导的话，没想到禅师一句话也没有说，只是把她关在这个又黑又冷的屋子里。她气得跳脚大骂，但是无论她怎么骂，禅师就是不理会她。妇人实在忍受不了了，便开始哀求，但禅师还是无动于衷，任由她在那里说个不停。
过了很久，房间里终于没有声音了，禅师在门外问：“还生气吗？”
妇人说：“我只生自己的气，我怎么会听信别人的话，到你这里来！”
禅师听完，说道：“你连自己都不肯原谅，怎么会原谅别人呢？”于是转身而去。
过了一会儿，高僧又问：“还生气吗？”
妇人说：“不生气了。”
“为什么不生气了呢？”
“我生气有什么用呢？只能被你关在这个又黑又冷的屋子里。”
禅师说：“你这样其实更可怕，因为你把你的气都压在了一起，一旦爆发会比以前更加强烈。”说完又转身离去了。
等到第三次禅师问她的时候，妇人说：“我不生气了，因为你不值得我为你生气。”
“你生气的根还在，你还没有从气的漩涡中摆脱出来！”禅师说道。
又过了很长的时间，妇人主动问道：“禅师，你能告诉我气是什么吗？”
高僧还是不说话，只是看似无意地将手中的茶水倒在地上。妇人终于顿悟：原来，自己不气，哪里来的气？心地透明，了无一物，何气之有？
气由心生，心有欲则气生。世人正是因为有太多的欲望，所以才会生活得不快乐！

Συγκέντρωση στον στόχο!

Ο δάσκαλος HuiYuan όταν ήταν νέος, λάτρευε τα ταξίδια. Σε ένα από τα ταξίδια του, συνάντησε έναν άλλο ταξιδιώτη ο οποίος ήταν φανατικός καπνιστής και αφού ταξίδεψαν μαζί για μια μεγάλη απόσταση ανάμεσα στα βουνά, καθίσαν για να ξεκουραστούν δίπλα σε ένα ποτάμι. Εκεί που κουβεντιάζαν, ο συνταξιδιώτης προσέφερε στον HuiYuan λίγο καπνό και αυτός με χαρά δέχτηκε το δώρο. Η συμπάθεια που αναπτύχθηκε ήταν τέτοια που αργότερα ο συνταξιδιώτης χάρισε στον HuiYuan αρκετό καπνό και μια πίπα. Αφού χώρισαν οι δρόμοι τους όμως, ο δάσκαλος HuiYuan σκέφτηκε από μέσα του: "Αυτό το πράγμα (ο καπνός) σε κάνει να νιώθεις πάρα πολύ ευχάριστα. Σίγουρα θα γίνει εμπόδιο στην πορεία μου για πνευματική πρόοδο και αναμφίβολα θα γίνει μια κακή συνήθεια που μετά δεν θα μπορώ εύκολα να αλλάξω. Καλύτερα λοιπόν να το σταματήσω όσο είναι νωρίς! Έτσι λοιπόν, πήρε όλο τον καπνό και την πίπα και τα πέταξε!
Λίγα χρόνια μετά, είχε καταπιαστεί σοβαρά με το I Ching ("το βιβλίο των αλλαγών" - μιας μορφής μαντεία). Ήταν μέσα στην καρδιά του χειμώνα όταν αποφάσισε να στείλει κάποιον αγγελιοφόρο με ένα γράμμα στον δάσκαλο του, ζητώντας του λίγα χειμωνιάτικα ρούχα. Πέρασε πολύς καιρός απ' όταν έφυγε η αλληλογραφία, ο χειμώνας είχε πλέον τελειώσει και το χιόνι στα βουνά είχε αρχίσει να λιώνει, όμως ο δάσκαλος του δεν είχε στείλει ούτε τα ρούχα που ζήτησε, ούτε κάποιο άλλο νέο. Τότε ο HuiYuan αποφάσισε να συμβουλευθεί το I Ching και εφαρμόζοντας το πήρε την απάντηση πως τελικά η αλληλογραφία δεν παραδόθηκε ποτέ. "Απ'ότι φαίνεται, η τέχνη του I Ching έχει αποτελέσματα, όμως αν εγώ τώρα εμβαθύνω σε αυτό το μονοπάτι, πως θα μπορώ συγχρόνως να υποστηρίζω την απόφαση μου να μείνω απολύτως αφοσιωμένος στον διαλογισμό Ζεν;". Από τότε, εγκατέλειψε οριστικά την τέχνη του I Ching.
Πολύ αργότερα, για ένα διάστημα ήταν εντυπωσιασμένος πολύ με την καλλιγραφία και καθημερινά εντρυφούσε στην τέχνη αυτή. Αν και δεν είχε να επιδείξει μεγάλα κατορθώματα, υπήρχαν μερικοί καλλιγράφοι, που σε κάθε ευκαιρία εγκωμίαζαν την δουλειά. Αναθεωρώντας για άλλη μια φορά σκέφτηκε: "Πάλι ξεστράτισα απο τον δρόμο μου! Αν συνεχίσω έτσι, ίσως καταλήξω να γίνω καλλιγράφος και δεν θα καταφέρω ποτέ να εδραιωθώ στο Ζεν".
Ύστερα από εκείνο το συμβάν, συγκέντρωσε όλη του την δραστηριότητα γύρω από τον διαλογισμό, εγκαταλείποντας όλες εκείνες τις ασχολίες που είναι άσχετες με το Ζεν και ήταν αυτή η προσπάθεια που τελικά του επέτρεψε να προοδεύσει στο μονοπάτι αυτό.
Το να γνωρίζεις ποιος είναι ο στόχος σου, είναι αναμφίβολα αξιέπαινο, αλλά σαφώς πιο αξιοθαύμαστο είναι το πνεύμα επιμονής και προσήλωσης στον στόχο αυτό. Μόλις διαπιστώνεις πως οι πράξεις σου σε έχουν φέρει μακριά από τον δρόμο σου, να φροντίζεις να επαναφέρεις τον εαυτό σου πίσω σε αυτόν. Αυτή είναι η ύψιστη μέθοδος για επιτυχία!

知非便舍
慧远禅师年轻时喜欢四处云游。有一次，他遇到了一位嗜烟的行人，两人走了很长一段山路，然后坐在河边休息。那行人给了慧远禅师一袋烟，慧远禅师高兴地接受了行人的馈赠，然后他们就在那里谈话，由于谈得投机，那人便送给他一跟烟管和一些烟草。
慧远禅师与那人分开以后，心想：这个东西令人十分舒服，肯定会打扰我禅定，时间长了一定会恶习难改，还是趁早戒掉的好。于是就把烟管和烟草全部都扔掉了。
又过了几年，他又被《易经》迷上了。那时候正是冬天，地冷天寒，他于是写信给他的老师，向老师索要一些寒衣，然后托人送到老师那里。但是信寄出去已经很长时间了，冬天已经过去，山上的雪都开始融化了，老师还没有寄衣服来，也没有任何的音信。慧远禅师于是用易经为自己占卜了一卦，结果算出那封信并没有送到。
他心想：“易经占卜固然准确，但如果我沉迷此道，怎么能够全心全意地参禅呢？”从此以后他再也不接触易经之术。
之后，他又迷上了书法，每天钻研，居然小有所成，有几个书法家居然也对他的书法赞不绝口。他转念想到：“我又偏离了自己的正道，再这样下去，我很有可能就成为书法家，而成不了禅师了。”从此他一心参悟，放弃了一切与禅无关的东西，终于成为了禅宗大师。
明白自己的目标固然可贵，但更可贵的是为了成就目标而坚持不懈的精神。同时，一旦知道了自己的所为与目标相悖，便要立刻改正，这是达到目标的最佳方法。

Για το δικό σου καλό.

Μεσ' το καταχείμωνο, ένας μοναχός επονόματι DiShui, πήγε στο μοναστήρι TianLong για να βρει τον δάσκαλο YiShan. Παρ'ότι έξω είχε χιονοθύελλα, ο δάσκαλος δεν τον δέχθηκε και έτσι ο μοναχός παρέμεινε έξω από το μοναστήρι σε στάση γονυκλισίας, ώσπου να γίνει δεκτός .
Αυτό συνεχίστηκε για 3 μέρες, και επειδή τον λυπηθήκαν οι μαθητές του δασκάλου, ο ένας μετά τον άλλο πήγαν να ζητήσουν από τον δάσκαλο να αναθεωρήσει. Μάταια όμως! Ο δάσκαλος ήταν κάθετος:  "Εδώ δεν είναι πανδοχείο για να δεχθώ κάποιον περιφερόμενο άστεγο".
Την τέταρτη ημέρα,  το σκασμένο δέρμα του DiShui είχε αρχίσει να βγάζει αίμα από το κρύο, και ο ίδιος από την κούραση έπεφτε συχνά κάτω, όμως πάντα ξανασηκωνόταν αποφασισμένος να μην εγκαταλείψει.
Τότε ο δάσκαλος αφού φώναξε τους μαθητές του, τους διέταξε: "Κανείς σας να μην ανοίξει την πόρτα. Όποιος παρακούσει, θα τον διώξω!".
Την έβδομη ημέρα, ο DiShui που ακόμα περίμενε έξω,  κατέρρευσε. Τότε, ο δάσκαλος YiShan βγήκε έξω και αφού εξέτασε και διαπίστωσε πως ο DiShui ακόμα αναπνέει, διέταξε να τον σηκώσουν και να τον φέρουν μέσα στο μοναστήρι. Έτσι έγινε ο DiShui δεκτός να μαθητεύσει δίπλα στον δάσκαλο YiShan.

Κάποια φορά πάλι, ο DiShui ρώτησε τον δάσκαλο YiShan: "Τι διαφορά έχει η σοφία(pranja) από την αρχή της Άρνησης(Wu/Mu);" Δεν πρόλαβε καλά καλά να τελειώσει την ερώτηση του, και ο δάσκαλος τον χτύπησε δυνατά ενώ ουρλιάζοντας του είπε: "πως μπορείς και ρωτάς τέτοιο πράγμα; Φύγε έξω τώρα!" Το χτύπημα ήταν τόσο δυνατό που το κεφάλι του γύριζε και τα αφτιά του βουΐζαν, αλλά άξαφνα κατάλαβε τι εννοούσε ο δάσκαλος:
"Ο διαχωρισμός μεταξύ αυτού που είναι και αυτού που δεν είναι, είναι επιφανειακό προϊόν της αντίληψης μας. Εξωτερικά μπορεί να φαίνεται πως κάτι υφίσταται, σε βαθύτερο επίπεδο όμως να μην ορίζεται."

Μια άλλη φορά, ο DiShui είχε αρρωστήσει και την στιγμή που φυσούσε την μύτη του πάνω σε λίγο χαρτί, τον είδε ο δάσκαλος και αγριεμένος τον ρώτησε: "Πιστεύεις πως η μύξα σου είναι πιο πολύτιμη από το αίμα και τον ιδρώτα των υπολοίπων; Γιατί σπαταλάς το χαρτί για κάτι τέτοιο;" Ο DiShui από τότε δεν ξανατόλμησε να φυσήξει την μύτη του πάνω σε χαρτί.

Πολλοί ήταν αυτοί που δυσκολευόντουσαν να ανεχθούν την σκληρή συμπεριφορά του δασκάλου YiShan, όμως ο DiShui πάντα τον υπερασπιζόταν: "Στον κόσμο υπάρχουν τρία είδη αναχωρητών: Τους πιο αδύναμους, η παρουσία του δασκάλου είναι αυτή που τους βοηθάει να βρούνε τον εαυτό τους. Άλλοι πάλι, γοητευμένοι από την μεγαλοψυχία του δασκάλου τους, βρίσκουν μόνοι τους σιγά σιγά τον δρόμο και ακολουθούν το φωτεινό παράδειγμα του.
Στους πιο προχωρημένους όμως, ο δάσκαλος, βάζει ασταμάτητα δοκιμασίες και μέσα στην φωτιά τους σφυρηλατεί ώστε αυτοί να δυναμώσουν και εν τέλει να καταφέρουν να βρούν τον προσωπικό τους παράδεισο". Με άλλα λόγια, όταν η ζωή σε μαστιγώνει, αυτό γίνεται για το δικό σου καλό.


在键锤下日益强壮
寒冬腊月，一个名为“滴水”的和尚去天龙寺拜见仪山禅师。外面下着很大的雪，可是仪山禅师却不让他进门。那个和尚就在门外一直跪着，这一跪就是三天。仪山的弟子看他可怜，纷纷为他求情，可是仪山说：“我这里不是收容所，不收留那些没有住所的人！”弟子们没有办法，只好纷纷走开。
到了第四天的时候，那个和尚身上皴列的地方开始流血，他一次次地倒下又重新起来，但他依然跪在那里，雷打不动。仪山下令弟子：“谁也不准开门，否则就将他逐出门外！
七天后，那个和尚支撑不住，倒了下去。仪山出来试了一下他的鼻子，尚且有一丝呼吸，于是便下令将他扶了进去。滴水终于进了仪山禅师门下参学。
有一天，滴水和尚向仪山禅师问道：“无字，与般若有什么分别？”
话刚说完，仪山一拳打了过来，大吼：“这个问题岂是你能问的？滚出去！”
滴水被仪山的拳头打得头晕目眩，耳朵里只有仪山的吼声，忽然间，滴水想通了：“有与无都是自己的肤浅意识，你看我有，我看我无。”
还有一次，滴水感冒了，正在用纸擤鼻涕的时候，被仪山看到了，他大声喝道：“你的鼻子比别人的血汗珍贵？你这不是在糟蹋白纸吗？”滴水不敢再擦了。
很多人都难以忍受仪山的冷峻，可是滴水说：“人间有三种出家人，下等僧利用师门的影响里，发扬光大自己；中等僧欣赏家师的慈悲，步步追随；上等僧在师父的键锤下日益强壮，终于找到自己的天空。”
所以说，向你挥来的鞭子，常常只是要你把头抬得更高，背脊挺得更直。