Οι τέσσερις γυναίκες του εμπόρου

Σε μια συνάθροιση κάποτε, ο Γκαουτάμα Βούδας αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία:
"Σε μια χώρα, ζούσε ένας πλούσιος έμπορος ο οποίος είχε τέσσερις συζύγους. Η πρώτη ήταν έξυπνη, γλυκιά και δεν τον άφηνε ποτέ από κοντά της. Η δεύτερη ήταν μια πανέμορφη γυναίκα που όμως ο έμπορος την είχε κάνει σύζυγο παρά την θέληση της. Η τρίτη γυναίκα του ήταν πολύ νοικοκυρά και προσγειωμένη και αυτό του προσέφερε μια αίσθηση ασφάλειας δίπλα της. Τέλος, η τέταρτη ήταν πολύ εργατική και ήταν μονίμως τόσο απασχολημένη που όλο έτρεχε από δω και από κει ! Ο έμπορος δε, είχε ξεχάσει την ύπαρξη της!"

Μια μέρα, ο έμπορος ετοιμαζόταν για ένα μακρινό ταξίδι. Φοβούμενος την μοναξιά της διαδρομής, αποφάσισε να διαλέξει ποια από τις τέσσερις συζύγους θα τον συνοδεύσει. Όταν όμως εξέφρασε την επιθυμία αυτή στις γυναίκες του, η πρώτη απρόθυμα του απάντησε: "Να πας μόνος σου, εγώ αυτή την φορά δεν έρχομαι μαζί σου".
Η δεύτερη ενοχλημένη του είπε: "Με άρπαξες με με την βία με έκανες δική σου. Δεν έγινα σύζυγος σου με την θέληση μου, γιατί να επιλέξω τώρα να έρθω μαζί σου;"
Η τρίτη είπε και αυτή: "Παρόλο που είμαι σύζυγος σου, δεν είμαι διατεθειμένη να υποστώ τις δυσκολίες του ταξιδιού. Το πολύ να σε συνοδεύσω μέχρι λίγο πιο κάτω."
Η τέταρτη όμως δέχθηκε: "Αφού είμαι σύζυγος σου, θα σε ακολουθήσω όπου και αν πηγαίνεις." Έτσι λοιπόν, ο έμπορος ξεκίνησε το ταξίδι αυτό, παρέα με την τέταρτη σύζυγο του.

Στο τέλος, ο Γκαουτάμα εξήγησε: "Ποίος είναι αυτός ο έμπορος λοιπόν;
Εσείς είστε."
Στην ιστορία αυτή, η πρώτη σύζυγος, είναι το φυσικό μας σώμα. Μόλις πεθάνουμε, πρέπει να το αποχωριστούμε. Η δεύτερη σύζυγος είναι τα πλούτη και τα υλικά αγαθά. Δεν φέρνουν ούτε ζωή, ούτε μας γλυτώνουν από τον θάνατο. Η τρίτη σύζυγος της ιστορίας συμβολίζει την γυναίκα που έχουμε παντρευτεί στην πραγματικότητα. Όσο είμαστε ζωντανοί είμαστε σύντροφοι, όμως όταν πεθάνουμε πρέπει ο καθένας να πάρει τον δρόμο του.
Η τέταρτη γυναίκα δεν είναι άλλο από την πραγματική μας φύση: Μπορεί ο άνθρωπος συχνά να ξεχνάει την ύπαρξη της, όμως αυτή μας συνοδεύει για πάντα.


释迦牟尼在一次法会上说：“某地有个富商共讨了四个老婆：第一个老婆伶俐可爱，整天作陪，寸步不离；第二个老婆是抢来的，是个大美人；第三个老婆，沉溺于生活琐事，让他过着安定的生活；第四个老婆工作勤奋，东奔西忙，使丈夫根本忘记了她的存在。
“有一次，商人要出远门，为免除长途旅行的寂寞，他决定在四个老婆中选一个陪伴自己旅行。商人把自己的想法告诉了四个老婆，第一个老婆说：‘你自己去吧，我才不陪你!’
   “第二个老婆说：‘我是被你抢来的，本来就不心甘情愿地当你的老婆，我才不去呢?’
   “第三个老婆说：‘尽管我是你的老婆，可我不愿受风餐露宿之苦，我最多送你到城郊!’
   “第四个老婆说：‘既然我是你的老婆，无论你到哪里我都跟着你。’
   “于是商人带着第四个老婆开始了旅行!”
   最后，释迦牟尼说：“各位，这个商人是谁呢?就是你们自己。”
在这则故事里，第一个老婆是指肉体，死后还是要与自己分开的；第二个老婆是指财产，它生不带来，死不带去；第三个老婆是指自己的妻子，活时两个相依为命，死后还是要分道扬镳；第四个老婆是指自性而言，人们时常忘记它的存在，但它却永远陪伴着自己。