Ο Θυμός πηγάζει από τις επιθυμίες

Ζούσε κάποτε μια γυναίκα που ήταν απίστευτα οξύθυμη και πολύ συχνά και χωρίς καμία αφορμή θύμωνε για ασήμαντα πράγματα. Το πρόβλημα το γνώριζε και η ίδια, αλλά δεν μπορούσε να ελέγξει τα νεύρα της. Κάποια μέρα, ένας φίλος της, της πρότεινε: "Εδώ κοντά, έχει ένα γέροντα. Γιατί δεν πας να τον βρεις και να του πεις το πρόβλημα σου; Ίσως μπορεί να σε βοηθήσει!". Η γυναίκα συμφώνησε και ελπίζοντας πως κάτι μπορεί να κερδίσει από αυτό, πήγε να τον συναντήσει. Φτάνοντας εκεί άρχισε να του λέει με ειλικρίνεια το πρόβλημα της. Ο γέροντας αμίλητος άκουγε την εξήγηση της, και όταν αυτή τελείωσε, την πήρε και την πήγε σε ένα κελί απο αυτά που χρησιμοποιούν οι μοναχοί για διαλογισμό. Αφού την άφησε εκεί μόνη της, κλείδωσε την πόρτα και δίχως να σχολιάσει κάτι, έφυγε!
Η γυναίκα αρχικά φανταζόταν πως ο μοναχός θα της έδινε καμιά πρακτική συμβουλή. Δεν φαντάστηκε όμως πως όχι μόνο δεν θα της έλεγε το παραμικρό, αλλά και πως θα τη κλείδωνε σε ένα σκοτεινό και κρύο δωμάτιο! Ήταν τώρα εξοργισμένη. Χτυπιόταν και φώναζε, αλλά όσο και να έβριζε, ο γέροντας δεν ασχολιόταν μαζί της.
Η γυναίκα δεν άντεξε άλλο και τότε άρχισε να παρακαλάει και να κλαίγεται, όμως ο γέροντας συνέχισε να αδιαφορεί για τις φωνές και το κλάμα.
Αρκετή ώρα αργότερα, ηρέμησε και σταμάτησαν να ακούγονται οι οδυρμοί από το δωμάτιο. Ο γέροντας σηκώθηκε τότε και την ρώτησε: "Ακόμα θυμωμένη μου είσαι;"
Η γυναίκα με μιας απάντησε: "Με το εαυτό μου είμαι θυμωμένη που ήμουν τόσο αφελής και άκουσα τους άλλους και ήρθα να σε βρω."
Μόλις άκουσε αυτά, ο μοναχός της είπε: "Εσύ δεν μπορείς να συγχωρέσεις τον εαυτό σου, δεν μπορείς να συγχωρέσεις τους άλλους..." και ξανάφυγε.
Λίγη ώρα αργότερα, ο μοναχός ξαναρώτησε: "Είσαι ακόμα θυμωμένη;"
Η γυναίκα απάντησε: "Όχι."
Ο γέροντας ξαναείπε: "Πώς και δεν είσαι θυμωμένη πια;"
Η γυναίκα τότε του είπε: "Τι νόημα έχει να θυμώνω; Το μόνο που καταφέρνω είναι να με έχεις κλειδωμένη μέσα σε αυτό το κελί."
Ο γέροντας σχολίασε: "Αυτό που κάνεις τώρα, είναι ακόμα χειρότερο. Θάβεις την οργή σου, αλλά μόλις αυτή εκδηλωθεί, θα είναι πολλαπλάσια!" και λέγοντας αυτά τα λόγια ξαναπομακρύνθηκε.
Την τρίτη φορά που ήρθε και την ρώτησε αν είναι ακόμα θυμωμένη, η γυναίκα του απάντησε "δεν είμαι θυμωμένη μαζί σου, γιατί σε αγνοώ."
Ο γέροντας δεν ήταν ικανοποιημένος ακόμα και της είπε: "Η ρίζα του θυμού είναι ακόμα μέσα σου. Ακόμα δεν έχεις ξεφύγει από την παγίδα της οργής".
Πέρασε πολύ ώρα και άξαφνα η γυναίκα ρώτησε: "Γέροντα, μπορείς να μου εξηγήσεις από πού πηγάζει ο θυμός μου;"
Ο γέροντας δεν είπε κάτι, μονάχα άφησε την κούπα με το τσάι του να γλιστρήσει από το χέρι του και να χυθεί στο πάτωμα. Τότε, η γυναίκα κατάλαβε:
Πως μπορεί να δημιουργηθεί μέσα μου ο θυμός απο το τίποτα; Αν η καρδιά είναι αγνή σαν κρύσταλλο και δεν κουβαλάω τίποτα, τότε πού μπορεί να βρει καταφύγιο ο θυμός;
Ο θυμός είναι προϊόν της καρδιάς μας: Η καρδιά έχει επιθυμίες και οι επιθυμίες γεννάνε τον θυμό. Ο κόσμος των ανθρώπων είναι γεμάτος πόνο γιατί οι άνθρωποι έχουν πολλές και βαθιές επιθυμίες!

还生气吗
有一位妇人脾气十分古怪，经常为一些无足轻重的小事生气。她也很清楚自己的脾气不好，但她就是控制不了自己。
朋友对她说：“附近有一位得道高僧，你为什么不去向他诉说心事，请他为你指点迷津呢？”于是她就抱着试一试的态度去找那位高僧。
她找到了高僧，向他诉说心事，言语态度十分恳切，渴望从高僧那里得到启示。高僧一言不发地听她阐述，等她说完了，就把她领到一座禅房中，然后锁上房门，无声而去。
妇人本想从禅师那里听到一些开导的话，没想到禅师一句话也没有说，只是把她关在这个又黑又冷的屋子里。她气得跳脚大骂，但是无论她怎么骂，禅师就是不理会她。妇人实在忍受不了了，便开始哀求，但禅师还是无动于衷，任由她在那里说个不停。
过了很久，房间里终于没有声音了，禅师在门外问：“还生气吗？”
妇人说：“我只生自己的气，我怎么会听信别人的话，到你这里来！”
禅师听完，说道：“你连自己都不肯原谅，怎么会原谅别人呢？”于是转身而去。
过了一会儿，高僧又问：“还生气吗？”
妇人说：“不生气了。”
“为什么不生气了呢？”
“我生气有什么用呢？只能被你关在这个又黑又冷的屋子里。”
禅师说：“你这样其实更可怕，因为你把你的气都压在了一起，一旦爆发会比以前更加强烈。”说完又转身离去了。
等到第三次禅师问她的时候，妇人说：“我不生气了，因为你不值得我为你生气。”
“你生气的根还在，你还没有从气的漩涡中摆脱出来！”禅师说道。
又过了很长的时间，妇人主动问道：“禅师，你能告诉我气是什么吗？”
高僧还是不说话，只是看似无意地将手中的茶水倒在地上。妇人终于顿悟：原来，自己不气，哪里来的气？心地透明，了无一物，何气之有？
气由心生，心有欲则气生。世人正是因为有太多的欲望，所以才会生活得不快乐！