Το φεγγάρι

Ο δάσκαλος LiangKuan ζούσε πολύ απλοϊκά σε μια καλύβα στους πρόποδες ενός βουνού. Ένα βράδυ, πάνω που ο δάσκαλος είχε βγει έξω, ένας κλέφτης κατέφθασε και μπήκε στην καλύβα του. Για κακή τύχη του κλέφτη όμως, το σπίτι δεν είχε τίποτα που να αξίζει να πάρει μαζί του.
Καθώς απογοητευμένος ο κλέφτης ετοιμαζόταν να φύγει, μπήκε στην καλύβα ο δάσκαλος και σαν είδε τον κλέφτη του είπε: "Κρίνοντας από το παρουσιαστικό σου, πρέπει να έκανες μεγάλο δρόμο για να έρθεις εδώ. Πώς μπορώ να σε αφήσω να φύγεις με άδεια χέρια λοιπόν;"
Λέγοντας αυτά, έβγαλε το παλτό του και του το έδωσε!  "Είναι κρύα η νύχτα. Πάρε αυτό το ρούχο σαν δώρο και φόρεσε το".  Ο κλέφτης φόρεσε το παλτό και έφυγε.
Όταν αργότερα ο δάσκαλος κάθισε για να διαλογιστεί, έπεσε το βλέμμα του στο πανέμορφο φεγγάρι που έλαμπε έξω από το παράθυρο. "Φτωχέ μου φίλε!", μουρμούρισε. "Τι κρίμα που δεν είχα τρόπο να ξεκρεμάσω το φεγγάρι και να σου το δώσω".

良宽禅师住在山脚下一所茅屋里，生活过得极简单。
一天晚上，在他外出的当儿，小偷‘光顾’了他的茅庐，结果发现没有一样东西值得一偷。
良宽回来时，小偷正要离去。他对这位仁兄说：“看样子你好像远道跋涉而来，怎么能空手回去？”说着他把自已的外衣脱下来：“夜凉了，把这件衣服当作礼物披上吧。”小偷披了衣服就走了。
他坐下来参禅，看到窗外夜空中挂着一轮美丽的月亮。“可怜的家伙”他沉吟道，“可惜这月亮不能也送给他。”