Ξεχειλισμένο ποτήρι

Ο μαθητής παρουσιάσθηκε στον δάσκαλο και του εξέθεσε τον προβληματισμό του: "Γιατί έχω την αίσθηση πως όλα αυτά τα χρόνια δεν έχω κάνει πρόοδο πάνω στο (πνευματικό) μονοπάτι;"
Ο δάσκαλος γελώντας του είπε: "Ας πιούμε λίγο τσάι πρώτα!" και λέγοντας έτσι, έπιασε μια τσαγιέρα που ήταν πάνω στο τραπέζι και άρχισε να αδειάζει το περιεχόμενο της σε μια κούπα. Η κούπα γρήγορα γέμισε, κι όμως ο δάσκαλος χωρίς να αφήσει την τσαγιέρα κάτω, συνέχισε να βάζει.
Ο μαθητής τότε παρατήρησε: "Η κούπα ξεχειλίζει!"
Ο δάσκαλος όμως με σοβαρότητα απάντησε: "Ας του βάλουμε λίγο ακόμα! Που ξέρεις, ίσως καταφέρουμε να στριμώξουμε λίγο παραπάνω μέσα την κούπα."
Ο μαθητής γελώντας σχολίασε: "Μα δάσκαλε, η κούπα έχει γεμίσει τελείως. Όσο και να βάζεις τώρα δεν μπορεί να αυξηθεί το περιεχόμενο της!"
Τότε ο δάσκαλος του απάντησε: "Α! Ώστε και συ το καταλαβαίνεις λοιπόν; Τότε γιατί ήρθες να με δεις;"
Επιτέλους ο μαθητής κατάλαβε τι εννοούσε ο δάσκαλος και αναφώνησε: "κοίτα να δεις! Και ο άνθρωπος έτσι είναι! Γεμίζουμε το μυαλό και την καρδιά μας με τόσα πράγματα που δεν περισσεύει χώρος για να βάλουμε άλλα!"
Βλέποντας ο δάσκαλος πόσο γρήγορα έπιασε το νόημα του ο μαθητής, χαμογελώντας συμπλήρωσε:  "Ακριβώς! Ο άνθρωπος έχει την τάση να κατευθύνεται προς τα ψηλά, ενώ το νερό κυλάει πάντα προς τα χαμηλά. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως όσο γεμίζουν το μυαλό και την καρδιά τους με πράγματα, τόσο πιο κοντά φτάνουν στον στόχους τους! Όμως, όσο πράττουν έτσι, τόσο πιο πολύ απομακρύνονται από το ίδιο το αντικείμενο του πόθου τους: Γιατί όταν και η καρδιά τους είναι ήδη γεμάτη με άχρηστα πράγματα, πώς θα μπορούσαν να βρούνε χώρο για να βάλουν αυτό το κάτι ακόμα;
Έτσι, αρχίζουν τις δικαιολογίες πως γέρασαν. Στην πραγματικότητα όμως, δεν είναι το σώμα που γέρασε, αλλά το πνεύμα τους. Την στιγμή που ένας άνθρωπος σταματάει να αποδέχεται καινούργια πράγματα, αρχίζει η κατρακύλα. Ο άνθρωπος αν δεν μπορεί να μάθει κάτι, δεν είναι επειδή δεν το χρειάζεται, αλλά επειδή το δοχείο της καρδιάς του έχει ήδη γεμίσει με σκουπίδια."
Το δοχείο στην δική σου καρδιά, πόσο γεμάτο με σκουπίδια είναι; Αν θέλεις να του βάλεις καινούργια πράγματα μέσα, πρέπει πρώτα να πετάξεις το παλιό περιεχόμενο του!


禅师的哑语
弟子前去拜见禅师，问道：“师父，为什么我觉得自己这些年来总是没有长进？”
禅师笑着说：“先喝杯水吧！”于是就拿起桌子上的茶壶，然后往杯子里倒水。水很快满了，但禅师却仍不罢手，依旧往杯里注水。
弟子提醒他：“杯子已经注满了。”禅师意味深长地对弟子说：“再倒一些吧，说不定能更多一些呢！”
弟子笑着说：“杯子已经满了，你再怎么倒也不能增长杯里的水。”
禅师说：“这个道理你也懂呀，可是你为什么还来问我呢？”
弟子终于醒悟，自言自语地说道：“是啊！人生也是这样的道理，心里装的东西太多了，自然就装不进去其他的了！”
禅师看他很快就明白了，便笑着说：“是啊！人往高处走，水向低处流。很多人只想着往心里装更多的东西，以得到自己想要的。但是他们越是这样想，就越不能得到，因为他们的心已经满了，怎么能装进去东西呢？于是他们就找各种各样的借口，认为自己老了。其实人的老化关键不在于肉体上的老化，首先应该是精神上的老化。当一个人无法接受新事物的时候，老化的过程就开始了。一个人之所以无法接受新事物，并不是因为他不需要，而是他心上的那只杯子，已经被杂念装满了。”
你心上的那个杯子装了多少杂念？要想把新的东西装进去，只有把原来的旧东西倒掉。