Ώστε ακόμα και εσείς έχετε ερωτική επιθυμία;

Μια μέρα, μια νεαρά γυναίκα μοναχός (bhikkhuni), παρουσιάσθηκε στο δάσκαλο Jōshū για να του αποτίσει τιμή. Μόλις τον αντίκρισε, την πλημμύρισε ένας πηγαίος θαυμασμός.
Αμέσως τον ρώτησε: "ποια είναι η κρυφή ουσία;" (εννοώντας που βρίσκεται το πραγματικό μυστήριο τις Βουδιστικής διδασκαλίας)
Ο δάσκαλος Joshu, με την άκρη του δαχτύλου του την τσίμπησε στον ώμο. Έκπληκτη και απογοητευμένη τον ρώτησε: "ώστε ακόμα και εσείς συνεχίζεται να έχετε μέσα σας αυτό τον σπόρο (της ερωτικής επιθυμίας);"
"Εσύ είσαι που τον έχεις μέσα σου", απάντησε ο δάσκαλος.


　　一日，一位妙龄尼姑来参访赵州和尚，一见之下，不禁心生爱慕之意，赵州和尚得道高僧的风采实在令人心仪。她不禁近前问道：“如何是密密意？”意思是说，佛法真正的奥妙在哪里？赵州和尚用指头在她的手臂上掐了一下。尼姑一惊，道：“你也有这个在？”赵州和尚平和地说：“是你有这个在。”

Άκαρδος κοσμικού ήθους!

Ζούσε κάποτε μια γυναίκα η οποία είχε μια καλύβα στην οποία μέσα συντηρούσε έναν μοναχό. Ο μοναχός απομονωμένος διαλογιζόταν εκεί μέσα πολλά χρόνια και ήταν μια νεαρή κοπέλα που του πήγαινε το φαγητό.
Μια μέρα, θέλοντας η γυναίκα να διαπιστώσει αν έχει κάνει κάποια πρόοδο ο μοναχός, ζήτησε από την κοπέλα την ώρα που του πηγαίνει το φαγητό να τον προκαλέσει ερωτικά.
Η κοπέλα φτάνοντας στην καλύβα έδωσε το φαγητό στο μοναχό και αφού αυτός έφαγε, αυτή τον αγκάλιασε σφιχτά όπως της είχε ζητήσει η γυναίκα και τον ρώτησε: "Πως με βρίσκεις;"
Ο μοναχός όμως χωρίς να δείξει την παραμικρή επιθυμία, της είπε παγερά: "Νιώθω σαν το νεκρό δέντρο που είναι ριζωμένο πάνω στον ψυχρό βράχο. Καταχείμωνο χωρίς ίχνος θερμότητας."
Η κοπέλα επέστρεψε και ανέφερε στην γυναίκα ότι συνέβηκε.
"20 χρόνια τον τάιζα, και τελικά αποδείχθηκε πως είναι ένας άκαρδος κοσμικός!", είπε η γυναίκα και με μιας έδιωξε τον μοναχό και έκαψε την καλύβα την οποία του είχε φτιάξει.

从前有位老妇人，建了座茅庵，供着一个禅僧修行多年，并常叫一位少女给这位禅僧送饭。

    一天她想试一试这位修行禅定工夫怎样了，便跟送饭少女嘱咐了几句话叫她这么去做。

    那少女抱住和尚说：“你喜欢我吗？”

    不料那和尚却冷冰冰地用偈语答道：“枯木倚寒岩，三冬无暖气！”

    少女回报了这情形后，老妇人叹了口气说：“想不到我二十年供养，只得个无情俗汉！”她赶走了和尚，放把火把茅庵烧了。

Δεν γνωρίζω αυτό τον άνθρωπο

Ο Qizhong(Chigiri Naka;) υπήρξε ένας μεγάλος δάσκαλος του Ζεν κατά την περίοδο Meiji στην Ιαπωνία. Για πολλά χρόνια μάλιστα ήταν ο ηγούμενος στο μοναστήρι Tōfuku-ji στο Kyoto. Μια μέρα, ο νέος τότε κυβερνήτης του Kyoto επιθυμώντας να επισκεφθεί τον δάσκαλο, έστειλε έναν αγγελιοφόρο να παραδώσει ένα μήνυμα με το οποίο ζητούσε την άδεια για μια ακρόαση (με τον δάσκαλο άλλωστε, ήταν γνωστοί από παλιά). Πάνω στο χαρτί υπέγραφε ως "Κυβερνήτης του Κιότο, Kunimichi Kiragaki".
Ο δάσκαλος αφού το διάβασε είπε: "Δεν τον γνωρίζω αυτό τον άνθρωπο. Δεν βλέπω γιατί να θέλω να τον συναντήσω."

Ο αγγελιοφόρος απολογούμενος επανήλθε αργότερα με το ίδιο αίτημα, μόνο που τώρα πάνω στο σημείωμα είχαν παραλειφθεί οι τίτλοι και ήταν υπογεγραμμένο απλά με το όνομα "Kiragaki". Βλέποντας ο δάσκαλος το όνομα πάνω στο νέο μήνυμα, είπε στον αγγελιοφόρο:
"Α ναι! Ο Kiragaki είναι! Φυσικά και τον περιμένω να έρθει να με δει!"

契仲是日本明治时代的禅宗大师，曾任京都东福寺主管多年。一天新任京都总督首次拜访他，侍者送上写有‘京都总督北垣’的名片，他看了说：“我跟这个家伙没有瓜葛，不想见他！”

    侍者送还了名片，并向总督表示歉意。北垣说：“那是我的错。”随用笔将‘京都总督’四个字抹掉，烦请侍者再通报一次。

    大师看了抹掉头衔的名片以后说：“噢，是北垣啊，我要见这个家伙！”

Μια μέρα χωρίς εργασία, μια μέρα χωρίς τροφή

Ο δάσκαλος Baizhang συνήθιζε να κάνεις τις χειρωνακτικές εργασίες μαζί με τους μαθητές του -εργασίες όπως το ξεχορτάριασμα, το κόψιμο των ξύλων και το σκούπισμα. Δεν υπήρχε κάτι το οποίο δεν έκανε. Έτσι συνέχισε ακούραστος μέχρι τα 80 του χρόνια.

Βλέποντας όμως οι μαθητές του πως είναι αρκετά προχωρημένης ηλικίας πλέον και αφού ο δάσκαλος δεν άκουγε τις παροτρύνσεις των μαθητών του να σταματήσει την εργασία, σκέφτηκαν να του κρύψουν τα εργαλεία ώστε να μην μπορεί να τα βρει!
Την μέρα εκείνη ο δάσκαλος όντως δεν μπόρεσε να δουλέψει, αλλά προς έκπληξη των μαθητών δεν θέλησε να φάει κιόλας. Τις επόμενες δυο μέρες επαναλήφθηκε η ίδια ιστορία.

Μη έχοντας άλλα περιθώρια οι μαθητές, πήραν τα εργαλεία από εκεί που τα είχαν κρύψει και τα επανέφεραν στην αρχική τους τοποθεσία. Ο δάσκαλος τα έπιασε και ξεκίνησε πάλι την δουλειά και τότε ήταν που άρχισε να τρώει ξανά. Όταν οι μαθητές του τον ρώτησαν γιατί έτσι, ο δάσκαλος απάντησε: "Αν μια μέρα δεν εργασθείς, δεν δικαιούσαι να φας".

百丈禅师常常与学生们一起劳动，锄草、砍柴、扫地无所不作，直到八十高龄仍然劳作不休。

    学生们见他年纪大了，不堪劳作，劝他休息他又不肯，就想了个法子把他的所有工具都藏了起来。

    这位大师当日没有工作，也就没有吃饭，第二天第三天依然如此。

    学生们无法可施，只好把工具放回了原处。这位大师又工作了，同时也开始吃东西了。学生们问他为什么这样，他说：“一日不作，一日不食。”

Συγχώρεσε με για την ενόχληση

Ο δάσκαλος Zongyan όταν ήταν 12 χρονών, εφάρμοζε ήδη τις τεχνικές διαλογισμού της σχολής Tiantai. Ένα καλοκαιρινό μεσημέρι, ενώ είχε πολύ ζέστη, καθόταν δίπλα στην είσοδο διαβάζοντας τις γραφές. Όντας μικρός δεν άντεχε πολύ την ζέστη και τελικά την ώρα που ο δάσκαλος βγήκε έξω, άπλωσε τα πόδια του και αποκοιμήθηκε.
Είχε κοιμηθεί για αρκετές ώρες, όταν μες τον ύπνο του άκουσε την φωνή του δασκάλου που επέστρεφε. Την στιγμή εκείνη ήταν ήδη πολύ αργά για να κάνει κάτι, οπότε ντροπιασμένος απλά έσκυψε το κεφάλι του πάνω στο κατώφλι της εισόδου.

Όμως ο δάσκαλος δεν είχε διάθεση να τον τιμωρήσει. Αντιθέτως όταν έφτασε εκεί, με πολύ προσοχή και σεβασμό -σαν να προσπερνάει κάποια εξέχουσα προσωπικότητα- επανέλαβε ξανά και ξανά "συγχώρεσε με για την ενόχληση" και συνέχισε τον δρόμο του.

宗演大师十二岁的时候。就已经参修天台宗的‘止观’了。

    在一个夏天的午后，天气炎热，他坐在门边地上读经，小小年纪的他实在耐不住困倦，终于在老师外出的时候摊开四肢睡着了。

    他睡了几个小时，忽然听到老师返回的声音，这时已来不及回避，他觉得不好意思，只好趴在门槛上了。

    “对不起，对不起。”老师轻声说着，小心翼翼地从他身上跨过，仿佛跨过一个贵宾的身体。

Αν δεν κατάλαβες, πάρε ένα Katsu!

Μια φορά, ο δάσκαλος Linji είπε προς έναν μαθητή του: "Μερικές φορές η κραυγή(Katsu) είναι σαν το πετροστόλιστο σπαθί του βασιλιά Vajra. Άλλες φορές πάλι, είναι σαν ένα λιοντάρι που έρπεται έτοιμο να επιτεθεί. Φορές πάλι είναι σαν ένα καλάμι που ρίχνει την σκιά του πάνω στο γρασίδι. Κάποιες φορές ακόμα ένα Katsu δεν θυμίζει σε τίποτα ένα Katsu. Κατάλαβες;"
ο μαθητευόμενος μοναχός δεν ήξερε τι να πει.
Βλέποντας τον να αμφιταλαντεύεται, ο δάσκαλος έβγαλε μια κραυγή(Katsu):
"ΚΑΑΑΑΑ!"


一次，临济禅师对一学僧说：
“有时一喝如金刚王宝剑，有时一喝如踞地狮子，有时一喝如探竿影草，有时一喝不作一喝用。你了解吗？”
学僧： 我。。。
学僧正犹豫要回答，临济禅师便大喝。

Να ρέει το χρήμα!

Ένας πιστός είπε κάποτε στον δάσκαλο Hioki Mokusen:
"Η σύζυγος μου είναι άπληστη, τσιγκούνα και έχει εμμονή με τα λεφτά. Θα είχατε την καλοσύνη να έρθετε μέχρι το σπίτι μου και να την βοηθήσετε να καταλάβει πως να κάνει το καλό;"
Ο δάσκαλος γεμάτος συμπόνια δέχθηκε.

Όταν έφτασε στο σπίτι του πιστού, η σύζυγος του έσπευσε έξω να τον καλωσορίσει, χωρίς όμως να φέρει ούτε λίγο τσάι για να φιλέψει τον επισκέπτη. Ο δάσκαλος σφίγγοντας το χέρι του σε γροθιά της είπε:
"Γυναίκα, κοίταξε το χέρι μου! Έτσι είναι διαρκώς. Πως σου φαίνεται;"
αφού κοίταξε, είπε η γυναίκα: "Αν το χέρι σας είναι πάντα έτσι, τότε αυτό είναι προβληματικό, θα έλεγα πως είναι αναπηρία."
"Α ώστε αυτό είναι αναπηρία λοιπόν", είπε ο δάσκαλος, και στην συνέχεια άνοιξε την παλάμη του τεντώνοντας την: "Αν υποθέσουμε τώρα πως κάθε μέρα είναι έτσι;", ξαναρώτησε.
"Και έτσι μονίμως ανοιχτή, πάλι αναπηρία είναι!", παρατήρησε η γυναίκα.

"Δεν έχεις άδικο", είπε ο δάσκαλος. "Και τα δυο είναι αναπηρία. Το να συγκεντρώνεις τα λεφτά άπληστα και να μην μπορείς να τα αποχωριστείς, να μην ξέρεις τι σημαίνει αγαθοεργία, αυτό είναι αναπηρία. Απ' την άλλη, το να ξέρεις μόνο να σπαταλάς χρήματα, και να μην ξέρεις να τα αποθηκεύεις και αυτό αναπηρία είναι.
Τα χρήματα πρέπει να ρέουν. Να μπορούν να έρχονται και να φεύγουν όταν πρέπει, να ανοίγεται κανείς όσο του επιτρέπουν οι συνθήκες όμως όχι παραπάνω (με ισορροπία)"

        有位信徒向默仙禅师说道：

‘我的妻子悭贪吝啬，对于好事，一财不舍，你能慈悲到我家去，向我太太开示，行些善事好吗?’

默仙非常慈悲的答允。

当默仙到达信徒家时，信徒的妻子出来迎接，但一杯茶水都舍不得端出来供养，禅师就握着一个拳头说道：

‘夫人，你看我的手，天天都是这样，你觉得如何？’

夫人：‘如果手天天这个样子，这是有毛病，畸形呀！’

‘这样子是畸形！’接着默仙禅师把手伸张成一个手掌，问道：‘假如天天这样子呢？’

夫人：‘这样子也是畸形！’

默仙禅师立刻道：

‘夫人！不错，这都是畸形，钱只知道贪取，不知道布施，是畸形。钱只知道花用，不知道储蓄，也是畸形。钱要流通，要能进能出，要量入为出。’

Οι φυλλωσιές είναι πράσινες και τα άνθη κόκκινα

Μια μέρα ο δάσκαλος Ikkyū ρώτησε τον Murata Shukō (ο οποίος ιστορικά είναι ένας από τους σημαντικότερους διαμορφωτές της Ιαπωνικής τελετής του τσαγιού):
"Τι πρέπει να τηρεί κανείς όταν πίνει τσάι;"
Ο Murata Shukō απάντησε: "Πρωτίστως να έχει μελετήσει το κλασσικό έργο "Περί του Τσαγιού και των επιπτώσεων του στην υγεία" (Kissa Yojoki) του Myōan Eisai o οποίος ήταν ο πρώτος που εισήγαγε το Ζεν (και το τσάι) στην Ιαπωνία. Πρέπει να πίνει το τσάι κανείς με στόχο την καλή υγεία."
Αφού άκουσε τα παραπάνω, ο δάσκαλος Ikkyu απήγγειλε το κλασσικό Κοάν "Πάνε για Τσάι" του δασκάλου Joshu και τότε τον ξαναρώτησε: "Σχετικά με το Κοάν <Πάνε για Τσάι> του δασκάλου Joshu, τι γνώμη έχεις;"

Ο Murata, σιωπηλός και με τα δύο του χέρια κρατούσε το πολυλατρεμένο φλιτζάνι και ενώ ήταν έτοιμος να πιει μια γουλιά, ο δάσκαλος Ikkyu σήκωσε το ραβδί του και βγάζοντας μια δυνατή κραυγή το κατέβασε πάνω στο φλιτζάνι που ο Murata κρατούσε ευλαβικά, σπάζοντας το σε θρύψαλα!
Ο Murata έμεινε ακίνητος και λίγες στιγμές αργότερα -αφού υποκλίθηκε στον δάσκαλο- αποχώρησε. Πάνω που είχε φτάσει στην έξοδο του μοναστηριού, ο δάσκαλος Ikkyu τον φώναξε πίσω: "Murata!"
"Μάλιστα δάσκαλε", αποκρίθηκε ο Murata και επέστρεψε πίσω στη αίθουσα που καθόταν ο δάσκαλος.

"Προ ολίγου σου ζήτησα να μου πεις ποια είναι η σωστή (διανοητική) στάση (και τελετή) όταν πίνουμε τσάι. Πως βλέπεις το να εγκαταλείψει κανείς όλες τις επιτηδεύσεις και με ένα τελείως ακίνητο νου (Mushin) απλά να πιει τσάι;"

"Οι φυλλωσιές είναι πράσινες, και τα άνθη κόκκινα", απάντησε γαλήνια ο Murata.
(Μέσα στην έκφραση αυτή διαφαίνεται η συνειδητοποίηση πως η μορφή είναι κενότητα και πως τον κόσμο μπορεί κανείς να τον γευτεί μόνο όταν τον βλέπει για αυτό που είναι και τίποτα άλλο.)


一日，一休问他：“要以怎样的规矩吃茶呢？”珠光回答：“学习第一个把禅引进日本的荣西禅师的《吃茶养生记》，为健康而吃茶。”这时，一休就给他讲了“赵州吃茶去”的公案，然后问他说：“关于赵州"吃茶去"的回答，你有何看法？”珠光默默地捧起自己心爱的茶碗，正准备喝的一刹那，一休突然举起铁如意棒，大喝一声将珠光手里的茶碗打得粉碎。

珠光一动不动，过了一会便向一休行礼离座。走到玄关时，一休叫了声：“珠光！""是！”珠光答应后转过身来。“刚才我问你吃茶的规矩，但如果抛开规矩无心地吃时将如何？”

珠光静静地回答：“柳绿花红。”

佛法并非有什么特别的形式，她存在于每日的生活之中。对于茶人来说，佛法就存在于茶汤之中，别无他求。这就是"茶禅一味"的境地。

Πάνε να πιεις λίγο τσάι!

Κάποτε ένας μοναχός επισκέφθηκε τον δάσκαλο Joshu (Chengshen). Όταν ο δάσκαλος τον ρώτησε αν ήταν η πρώτη φορά που ερχόταν στο μοναστήρι του, αυτός απάντησε καταφατικά. Τότε ο δάσκαλος του είπε: "πάνε να πιεις λίγο τσάι".
Λίγες μέρες αργότερα στο μοναστήρι εμφανίστηκε ένας άλλος μοναχός. Ο δάσκαλος Joshu ομοίως τον ρώτησε αν ερχόταν για πρώτη φορά ή είχε ξανάρθει. Ο μοναχός είπε πως είχε ξαναέρθει και τότε ο δάσκαλος του είπε: "πάνε να πιεις λίγο τσάι".
Όταν ο μοναχός υπηρεσίας που καθόταν δίπλα στον δάσκαλο το άκουσε αυτό, τον ρώτησε: "Δάσκαλε, τον ταξιδιώτη που ήρθε επίσκεψη για πρώτη φορά τον στείλατε να πιει τσάι. Αυτό το καταλαβαίνουμε. Όμως γιατί στείλατε για τσάι και αυτόν που είχε ξανάρθει;"
Γυρίζοντας προς το μέρος του, ο δάσκαλος τον φώναξε με το όνομα του.
"Μάλιστα δάσκαλε;", απάντησε ο μοναχός υπηρεσίας.
"Πάνε και συ να πιεις λίγο τσάι"

(Υπάρχει η έκφραση "Ζεν και τσάι έχουν γεύση μια" που σημαίνει πως στα μάτια αυτού που εφαρμόζει το Ζεν δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ πραγμάτων)

有一个和尚来参拜赵州和尚，赵州和尚问他是第一次来还是第二次来，那个和尚说是第一次来，赵州和尚告诉他“吃茶去！。”过了几天，又有一个和尚来参拜他，赵州和尚同样问他是第一次来还是第二次来，他说是第二次来，赵州和尚同样告诉他“吃茶去！”。当时在他身边的寺院的负责的和尚就问赵州，第一次来的你叫他吃茶去，我们可以理解，怎么第二次来的也叫他吃茶去呢？这是什么道理呢？赵州和尚就叫这个和尚的名字，他就回答我在这里，赵州和尚说：“你也吃茶去！”。

Ο παράδεισος του δασκάλου

Ο Tiaoshui Yuntian, ήταν ένας ονομαστός δάσκαλος του Ζεν, ο οποίος κατά καιρούς είχε ζήσει σε πολλά μοναστήρια. Όντας πολύ διαβασμένος και πολύ προχωρημένος στον διαλογισμό, όπου πήγαινε δίδασκε το Ζεν.
Έτσι, όταν έφτιαξε το δικό του μοναστήρι, προσήλθαν πάρα πολλοί μαθητευόμενοι, όμως μιας και δεν είχαν την υπομονή και την απαιτούμενη επιμονή, οι περισσότεροι τα παρατούσαν και έφευγαν. Μη βλέποντας άλλη λύση, ο δάσκαλος Tiaoshui τους ανακοίνωσε πως παραιτείται από ηγούμενος και πρόσταξε όλους να φύγουν και να αναζητήσουν την τύχη τους. Από εκείνη την ημέρα,  τα ίχνη του δασκάλου χαθήκανε.

Τρία χρόνια αργότερα, ένας πρώην μαθητής τον εντόπισε στην περιοχή του Κιότο, κάτω από μια γέφυρα να ζει στην συντροφιά μιας ομάδας άστεγων ζητιάνων. Όταν πλησιάζοντας τον του ζήτησε να τον διδάξει,  ο δάσκαλος με φανερή αποδοκιμασία τον αποπήρε: "Δεν έχεις την απαραίτητη ποιότητα για να γίνεις μαθητής μου."
"Τι ποιότητα είναι αυτή που θα έπρεπε να έχω δάσκαλε;", ρώτησε ο μαθητής.
Ο δάσκαλος τότε του πρότεινε: "Αν καταφέρεις να ζήσεις μαζί μου για τρις ή τέσσερις μέρες, ίσως να μπορώ να σε διδάξω."

Και έτσι, ο μαθητής ντύθηκε ζητιάνος και παρέα με τον δάσκαλο έζησε την πρώτη του μέρα σαν ένας από αυτούς. Την δεύτερη μέρα, ένας από τους ζητιάνους που ζούσε εκεί, πέθανε και έτσι ο δάσκαλος με την συνοδεία του μαθητή του, έφυγαν μεσ' την μεσάνυχτα για να πάνε το πτώμα στην βουνοπλαγιά και εκεί να το θάψουν. Όταν τελείωσαν επέστρεψαν κάτω από την γέφυρα στον υπαίθριο χώρο τους.
Μόλις ο δάσκαλος ξάπλωσε, αμέσως αποκοιμήθηκε βαθιά και ξαναξύπνησε μονάχα όταν ο ήλιος βγήκε. Ο μαθητής όμως, δεν κατάφερε να κλείσει μάτι όλη την νύχτα. Όταν ξημέρωσε, ο δάσκαλος του είπε: "Σήμερα δεν θα χρειαστεί να πάμε να ζητιανέψουμε, γιατί έχουμε ακόμα κάποια αποφάγια που άφησε ο νεκρός μας φίλος." και του έδειξε ένα πιάτο. Στην θέα του τρισάθλιου και βρώμικου σκεύους, του κόπηκε ο όρεξη! Ο μαθητής δεν κατάφερε να φάει ούτε μπουκιά.

Τότε ο δάσκαλος του είπε: "Σου είχα πει, πως εσύ δεν μπορείς να μαθητεύσεις δίπλα μου. Αυτόν εδώ τον παράδεισο, εσύ δεν μπορείς να τον δεχτείς. Γύρνα καλύτερα στον κόσμο σου! Σε παρακαλώ όμως, μην αποκαλύψεις σε άλλους που βρίσκομαι γιατί εμείς οι άνθρωποι του παραδείσου δεν απολαμβάνουμε να μας ενοχλούν!"

Ο μαθητής κλαίγοντας γονάτισε και είπε: "Δάσκαλε, να προσέχετε! Στα αλήθεια φαίνεται πως δεν έχω την κατάλληλη ποιότητα για να μαθητεύσω δίπλα σας, γιατί αυτό τον παράδεισο σας, εγώ ούτε που τον βλέπω!"

挑水云水僧，是一位有名的禅师，曾在好几个丛林禅院住过，可以说饱参饱学，并在各地教过禅人。

他所主持的这一个禅院，因此吸引了太多的僧信学徒，但这些学生往往不能忍苦耐劳，半途而废，使他不得不对他们表示，他将辞去教席，并劝他们解散，各奔前程。此后，谁也没有发现挑水禅师的行踪。

三年后，他的一位门人发现他在京都的一座桥下，与一些乞丐生活在一起，这位门人立即恳求挑水禅师给他开示。
挑水禅师不客气的告诉他：‘你没有资格接受我的指导。’

门徒问道：‘要怎样我才能有资格呢？’

挑水禅师道：‘如果你能像我一样在桥下过上三、五天的时间，我也许可以教你。’

于是，这名门人弟子扮成乞丐模样，与挑水禅师共度了一天乞丐的生活。第二天，乞丐群中死了一人，挑水禅师于午夜时分伙同这位学生将尸体搬至山边埋了，事完之后，仍然回到桥下他们的寄身之处。

挑水倒身便睡，一直睡到天亮，但他这位学生却始终未能入眠。天明之后，挑水禅师对门入说道：‘今天不必出去乞食了，我们那位死了的同伙还剩一些食物在那儿。’然而这位门人看到那肮脏的碗盘，却是一口也吞咽不下去。

挑水禅师不客气的说道：‘我曾说你无法跟我学习，这里的天堂，你无法享受，你还是回到你的人间吧！请不要把我的住处告诉别人，因为天堂净土的人，不望有别人的打扰！’

门人哭着跪下来，诉说道：‘老师！你珍重吧！弟子确实没有资格跟你学习，因为你的天堂，弟子无法领会！’

Πέταξε μακριά!

Ο δάσκαλος Baizhang Huihai καταγόταν από το Fujian και ήταν ο πιο γνωστός μαθητής του δάσκαλου Matsu. Αργότερα εγκαταστάθηκε στο όρος Baizhang της περιοχής jiangxi όπου και έγινε γνωστός με το όνομα "Δάσκαλος Baizhang". Σιγά σιγά μοναχοί Ζεν άρχισαν να συρρέουν εκεί από όλη την επικράτεια. Άνθρωποι ταλαντούχοι όπως ο Guishan και ο Huangbo, πήγαν εκεί και έτσι γεννήθηκε μια νέα σχολή Ζεν στα πόδια του δασκάλου Huihai.

Όταν ήταν μικρός ο Huihai συνάντησε τον δάσκαλο Matsu και έγινε ο προσωπικός του υπηρέτης. Κάθε φορά που του πήγαινε το φαγητό του, την στιγμή που ο ο Huihai έβγαζε το κάλυμμα του πιάτου, ο δάσκαλος Matsu πιάνοντας λίγο από το φαγητό ρωτούσε τους μαθητές του: "Τι είναι αυτό;"
Το ίδιο πράγμα συνέβαινε κάθε μέρα. Με αυτά, ο Huihai μαθήτευσε δίπλα στον Matsu τρία ολόκληρα χρόνια.

Μία μέρα που είχε βγει για περίπατο με τον δάσκαλο Matsu, όταν άξαφνα ακούστηκε η φωνή μιας πάπιας, ο δάσκαλος Matsu τον ρώτησε: "τι είναι αυτός ο ήχος;"
"μια πάπια δάσκαλε", είπε ο Huihai.
Αρκετή ώρα αργότερα ο δάσκαλος Matsu ξαναρώτησε: "Πού πήγε ο ήχος;"
"πέταξε μακριά δάσκαλε", ξαναείπε ο Huihai.
Ξαφνικά ο δάσκαλος Matsu βάζοντας όλη του την δύναμη, τσίμπησε τον Huihai στην μύτη! Ο Huihai ούρλιαξε από τον πόνο και ο δάσκαλος του είπε: "Τόλμα να ξαναπείς πως πέταξε μακριά!". Μόλις τον άκουσε, αμέσως κατάλαβε (φωτίστηκε) ο Huihai, όμως γύρισε στο δωμάτιο του και άρχισε να κλαίει γοερά. Όταν τον είδε ο συγκάτοικος του, τον ρώτησε: "Τι έχεις; Σου λείπει το σπίτι σου;"
"όχι, δεν είναι αυτό" απάντησε ο Huihai. "μήπως σε έβρισε κάποιος;", ξαναρώτησε ο συγκάτοικος του. "Ούτε αυτό", είπε ο Huihai. "Τότε γιατί κλαις;" ξαναρώτησε ο συγκάτοικος.
"Να, ο δάσκαλος μου τσίμπησε την μύτη και τώρα πονάει αβάσταχτα!", απάντησε ο Huihai. "Τι καρμική τιμωρία ήταν άραγε αυτή;" απόρησε ο συγκάτοικος. "Ρώτα τον δάσκαλο, αυτός ξέρει", είπε ο Huihai. Ο συγκάτοικος πήγε και βρήκε τον δάσκαλο Matsu: "δάσκαλε, ο Huihai είναι μόνος στο δωμάτιο και κλαίει. Τι λάθος έκανε και τώρα το πληρώνει; Σας παρακαλώ, πείτε μου."
Ο δάσκαλος απάντησε: "Έχει ήδη καταλάβει. Πήγαινε να τον ρωτήσεις."
Επιστρέφοντας στο δωμάτιο είπε στον Huihai: "ο δάσκαλος λέει πως έχεις ήδη καταλάβει, και να έρθω να ρωτήσω εσένα!"
Ο Huihai άρχισε να γελάει.
"Τώρα μόλις έκλαιγες! Τώρα πως ξαφνικά γελάς;", ρώτησε ο συγκάτοικος του
"Μόλις τώρα έκλαιγα, και τώρα γελάω", απάντησε ο Huihai
Ο καημένος ο συγκάτοικος, δεν κατάλαβε τίποτα!



百丈怀海禅师是福建人，为马祖席下最著名的入室弟子，后住江西百丈山，世称为百丈禅师。四方禅僧，纷至踏来，席下人才济济，如沩山、希运等后来都成为了一代宗师。

怀海参见马祖大师后，成了马大师侍者。每次施主送斋饭来，怀海一揭开饭盒盖的时候，马大师就拈起一块烧饼，问大众："是什么？"每回都这样。就这样，怀海在马祖身边呆了三年。
。
有一天，他陪马祖散步，听到野鸭的叫声，马祖问："是什么声音？""野鸭的叫声。"过了好久，马祖又问："刚才的声音那里去了？"怀海答："飞过去了。 "马祖回过头来，用力拧着怀海的鼻子，怀海痛得大叫起来。马祖道："再说飞过去！"怀海一听，立即省悟，却回到侍者宿舍里哀哀大哭。同舍问："你想父母了吗？"答："不是。"又问："被人家骂了吗？""也不是。""那你哭什么？"怀海说："我的鼻子被马大师拧痛了，痛得不行。"同舍问："有什么机缘不契合吗？"怀海说"你去问和尚去吧。"同舍就去问马大师："怀海侍者有什么机缘不契合？他在宿舍里哭。请和尚对我说说。"大师说："他已经悟了，你自己去问他。"他回到宿舍后，说："和尚说你悟了，叫我来问你。"怀海呵呵大笑。同舍问："刚才哭，现在为什么却笑？"怀海说："刚才哭，现在笑。"同舍更迷惑不解。

Χορταράκι

Ο δάσκαλος NanQuan PuYuan ήταν ετοιμοθάνατος. Τον ρώτησε τότε ένας μαθητής: "Δάσκαλε, που θα γεννηθείτε σε 100 χρόνια;"
Ο δάσκαλος είπε: "Κάτω από ένα βουνό, θα είμαι ένας νεροβούβαλος."
"μπορώ να έρθω και εγώ μαζί σας δάσκαλε;", ρώτησε ο μαθητής
"Αν θες να έρθεις μαζί μου, θα πρέπει να είσαι προσκολλημένος πάνω σε ένα χορταράκι", του απάντησε ο δάσκαλος

南泉普愿要谢世了。有位弟子问："师父百年以后到哪里去？"南泉普愿说："到山下做一头水牯牛去。"那弟子说："我也跟师父你去，行吧？"南泉说："你要跟我来，就一定要衔上一根草。"

Φρίκη!

Ρώτησε ο DongShan τον μοναχό: "Τι είναι το πιο φρικτό πράγμα στον κόσμο;"
Ο μοναχός απάντησε: "Η κόλαση"
"Λάθος", είπε ο DongShan
"τι εννοείτε δάσκαλε;", ρώτησε ο μοναχός
Ο DongShan είπε: "Το να φοράς το ένδυμα του μοναχού και να μην βλέπεις πέρα από την μύτη σου, αυτό είναι το πιο φρικτό πράγμα."

洞山问僧人："世间什么最苦？" 僧人回答："地狱最苦。" 洞山说："不对！" 僧人问："老师的意思是......？" 洞山说："穿着一件僧衣，而不明了大事，这才是最苦的。