Συγκέντρωση στον στόχο!

Ο δάσκαλος HuiYuan όταν ήταν νέος, λάτρευε τα ταξίδια. Σε ένα από τα ταξίδια του, συνάντησε έναν άλλο ταξιδιώτη ο οποίος ήταν φανατικός καπνιστής και αφού ταξίδεψαν μαζί για μια μεγάλη απόσταση ανάμεσα στα βουνά, καθίσαν για να ξεκουραστούν δίπλα σε ένα ποτάμι. Εκεί που κουβεντιάζαν, ο συνταξιδιώτης προσέφερε στον HuiYuan λίγο καπνό και αυτός με χαρά δέχτηκε το δώρο. Η συμπάθεια που αναπτύχθηκε ήταν τέτοια που αργότερα ο συνταξιδιώτης χάρισε στον HuiYuan αρκετό καπνό και μια πίπα. Αφού χώρισαν οι δρόμοι τους όμως, ο δάσκαλος HuiYuan σκέφτηκε από μέσα του: "Αυτό το πράγμα (ο καπνός) σε κάνει να νιώθεις πάρα πολύ ευχάριστα. Σίγουρα θα γίνει εμπόδιο στην πορεία μου για πνευματική πρόοδο και αναμφίβολα θα γίνει μια κακή συνήθεια που μετά δεν θα μπορώ εύκολα να αλλάξω. Καλύτερα λοιπόν να το σταματήσω όσο είναι νωρίς! Έτσι λοιπόν, πήρε όλο τον καπνό και την πίπα και τα πέταξε!
Λίγα χρόνια μετά, είχε καταπιαστεί σοβαρά με το I Ching ("το βιβλίο των αλλαγών" - μιας μορφής μαντεία). Ήταν μέσα στην καρδιά του χειμώνα όταν αποφάσισε να στείλει κάποιον αγγελιοφόρο με ένα γράμμα στον δάσκαλο του, ζητώντας του λίγα χειμωνιάτικα ρούχα. Πέρασε πολύς καιρός απ' όταν έφυγε η αλληλογραφία, ο χειμώνας είχε πλέον τελειώσει και το χιόνι στα βουνά είχε αρχίσει να λιώνει, όμως ο δάσκαλος του δεν είχε στείλει ούτε τα ρούχα που ζήτησε, ούτε κάποιο άλλο νέο. Τότε ο HuiYuan αποφάσισε να συμβουλευθεί το I Ching και εφαρμόζοντας το πήρε την απάντηση πως τελικά η αλληλογραφία δεν παραδόθηκε ποτέ. "Απ'ότι φαίνεται, η τέχνη του I Ching έχει αποτελέσματα, όμως αν εγώ τώρα εμβαθύνω σε αυτό το μονοπάτι, πως θα μπορώ συγχρόνως να υποστηρίζω την απόφαση μου να μείνω απολύτως αφοσιωμένος στον διαλογισμό Ζεν;". Από τότε, εγκατέλειψε οριστικά την τέχνη του I Ching.
Πολύ αργότερα, για ένα διάστημα ήταν εντυπωσιασμένος πολύ με την καλλιγραφία και καθημερινά εντρυφούσε στην τέχνη αυτή. Αν και δεν είχε να επιδείξει μεγάλα κατορθώματα, υπήρχαν μερικοί καλλιγράφοι, που σε κάθε ευκαιρία εγκωμίαζαν την δουλειά. Αναθεωρώντας για άλλη μια φορά σκέφτηκε: "Πάλι ξεστράτισα απο τον δρόμο μου! Αν συνεχίσω έτσι, ίσως καταλήξω να γίνω καλλιγράφος και δεν θα καταφέρω ποτέ να εδραιωθώ στο Ζεν".
Ύστερα από εκείνο το συμβάν, συγκέντρωσε όλη του την δραστηριότητα γύρω από τον διαλογισμό, εγκαταλείποντας όλες εκείνες τις ασχολίες που είναι άσχετες με το Ζεν και ήταν αυτή η προσπάθεια που τελικά του επέτρεψε να προοδεύσει στο μονοπάτι αυτό.
Το να γνωρίζεις ποιος είναι ο στόχος σου, είναι αναμφίβολα αξιέπαινο, αλλά σαφώς πιο αξιοθαύμαστο είναι το πνεύμα επιμονής και προσήλωσης στον στόχο αυτό. Μόλις διαπιστώνεις πως οι πράξεις σου σε έχουν φέρει μακριά από τον δρόμο σου, να φροντίζεις να επαναφέρεις τον εαυτό σου πίσω σε αυτόν. Αυτή είναι η ύψιστη μέθοδος για επιτυχία!

知非便舍
慧远禅师年轻时喜欢四处云游。有一次，他遇到了一位嗜烟的行人，两人走了很长一段山路，然后坐在河边休息。那行人给了慧远禅师一袋烟，慧远禅师高兴地接受了行人的馈赠，然后他们就在那里谈话，由于谈得投机，那人便送给他一跟烟管和一些烟草。
慧远禅师与那人分开以后，心想：这个东西令人十分舒服，肯定会打扰我禅定，时间长了一定会恶习难改，还是趁早戒掉的好。于是就把烟管和烟草全部都扔掉了。
又过了几年，他又被《易经》迷上了。那时候正是冬天，地冷天寒，他于是写信给他的老师，向老师索要一些寒衣，然后托人送到老师那里。但是信寄出去已经很长时间了，冬天已经过去，山上的雪都开始融化了，老师还没有寄衣服来，也没有任何的音信。慧远禅师于是用易经为自己占卜了一卦，结果算出那封信并没有送到。
他心想：“易经占卜固然准确，但如果我沉迷此道，怎么能够全心全意地参禅呢？”从此以后他再也不接触易经之术。
之后，他又迷上了书法，每天钻研，居然小有所成，有几个书法家居然也对他的书法赞不绝口。他转念想到：“我又偏离了自己的正道，再这样下去，我很有可能就成为书法家，而成不了禅师了。”从此他一心参悟，放弃了一切与禅无关的东西，终于成为了禅宗大师。
明白自己的目标固然可贵，但更可贵的是为了成就目标而坚持不懈的精神。同时，一旦知道了自己的所为与目标相悖，便要立刻改正，这是达到目标的最佳方法。