Χειρόγραφο Ι: Οι βασικές πύλες εισόδου στην πρακτική του Dharma
Υπάρχουν πολλές είσοδοι στο μονοπάτι, όμως αν θέλει να τις συνοψίσει κανείς δεν ξεπερνούν τα δύο βασικά είδη: Το πρώτο είναι αυτό της Αρχής (principle) και το δεύτερο της Πρακτικής (practice).
Αυτοί που εισέρχονται από την πρώτη πύλη, πετυχαίνουν την αφύπνιση δια μέσου της διδασκαλίας. Πιστεύουν βαθύτατα στο ότι όλα τα έμβια όντα μοιράζονται την ίδια κοινή πραγματική ουσία, μόνο που μέσα στην αναταραχή που γεννάται από την επαφή τους με τον κόσμο αυτό των ψευδαισθήσεων , η ουσία/φύση αυτή επισκιάζεται.
Εάν κάποιος εγκαταλείψει το ψευδές και στραφεί προς την αλήθεια, με αποφασιστικότητα αφιερωθεί στην άσκηση biguan（wall-gazing), χωρίς να βλέπει χωριστότητα μεταξύ του "εγώ" και του "άλλος", βλέποντας άγιους και κοσμικούς με την ίδια ματιά, με σταθερό νου που δεν ταλαντεύεται και παραμένοντας δίχως προσκόλληση ακόμα και στις γραφές, τότε βαδίζει κανείς πάνω στην Οδό (Αρχή), μια πορεία δίχως νοητική διάκριση ή προσπάθεια. Αυτό ονομάζεται "είσοδος δια μέσου της Αρχής".
Αυτοί που διαβαίνουν την πύλη της Πρακτικής, ακολουθούν τέσσερις πρακτικές. Όλες οι υπόλοιπες πρακτικές εμπεριέχονται μέσα τους. Ποιες είναι αυτές; Η πρώτη είναι η πρακτική της "μη ανταπόδοσης του κακού"(retribution of enmity), της "αποδοχής των πρώτων αίτιων"(acceptance of circumstances), της "μη επιδίωξης"(absence of craving) και της "σύμφωνης δράσης με το Dharma"(accordance with Dharma).
Πώς εφαρμόζει κανείς την πρώτη πρακτική; Ο ενασκούμενος, την στιγμή του μαρτυρίου (αυτό που εκλαμβάνει ως άδικο πόνο) πρέπει να σκέφτεται: "Εδώ και αναρίθμητους αιώνες(kalpas) εγκατέλειψα την ουσία κυνηγώντας ασήμαντα πράγματα. Περιπλανήθηκα σε όλους τους κόσμους, δημιούργησα εχθρότητες και πολλά μίση και συνάμα προκάλεσα αμέτρητο πόνο. Σήμερα, παρ'ότι μπορεί να νιώθω πως αδικούμαι, είναι οι καρμικοί καρποί των περασμένων κακών μου πράξεων που επιτέλους εισπράττω και αυτό είναι κάτι το οποίο δεν μου το επιβάλλει κανένας άνθρωπος ή ουράνιο πλάσμα έξωθεν". Γι'αυτό πρέπει κανείς να δέχεται τις δυσκολίες χωρίς αποστροφή και παράπονο. Οι γραφές λένε: "Δέξου τις δυσκολίες χωρίς θλίψη". Πώς γίνεται αυτό; Με βαθιά κατανόηση. Με αυτή την επίγνωση είσαι σε συμφωνία με την Αρχή. Η πρόοδος στην Οδό μέσα από τις αρνητικές εμπειρίες είναι αυτό που ονομάζεται πρακτική της της "μη ανταπόδοσης του κακού".
Δεύτερη είναι η πρακτική της "αποδοχής των πρώτων αίτιων". Τα έμβια όντα είναι δίχως εαυτό και είναι έρμαια του κάρμα τους το οποίο είναι υπεύθυνο για κάθε χαρά ή θλίψη.Οι ανταμοιβές και οι τιμές που βιώνεις σήμερα είναι απλά ο απόηχος προηγούμενων πράξεων των οποίων η επίδραση ακόμα δεν έχει σβήσει. Τι λόγο έχεις λοιπόν να χαίρεσαι; Γνωρίζοντας πως επιτυχία και αποτυχία είναι απλά καρμικά αποτελέσματα, ο άνεμος της ευχαρίστησης δεν ταλανίζει τον νου και τότε είσαι σε πλήρη εναρμόνιση με την Οδό (Αρχή). Αυτό είναι που ονομάζεται πρακτική της "αποδοχής του κάρμα".
Τρίτη πρακτική, η απάρνηση κάθε επιδίωξης(επιθυμίας). Οι απλοί άνθρωποι χαμένοι μέσα στην πλάνη, επιθυμούν και προσκολλώνται στα πάντα. Αυτό ονομάζεται επιδίωξη(επιθυμία). Οι σοφοί που κατανοούν την αλήθεια, χρησιμοποιούν την λογική σαν αντίδοτο στον κοινό παραλογισμό. Η μορφή(το σώμα τους) υπακούει στους νόμους της αιτιότητας, όμως ο νους τους είναι γαλήνιος και δίχως προσπάθεια. Μιας και η ύπαρξη είναι κενότητα, δεν υπάρχει κάτι να επιθυμήσουν. Τις ευλογίες διαδέχονται οι κακουχίες ασταμάτητα και η διαμονή στα τρία βασίλεια (Tridhātu/Trailokya) θυμίζει σπίτι παραδομένο στις φλόγες. Το σώμα είναι πηγή πόνου, πως μπορεί κανείς να βρει γαλήνη έτσι; Κατανοώντας την παραπάνω αρχή, απαρνείται κανείς τα πάντα και ο νους εγκαταλείπει τις επιδιώξεις. Οι γραφές λένε: "Η επιδιώξει(επιθυμία) είναι πόνος, η μη-επιθυμία είναι ευλογία". Είναι φανερό πως το να μην έχεις επιθυμία είναι ταυτόσημο με το να ακολουθείς την Αρχή.
Τέταρτη πρακτική είναι η "σύμφωνη με το Dharma δράση" κατά την οποία αναγνωρίζει κανείς την αγνή φύση όλων πραγμάτων. Αυτή η αρχή δεν είναι κάτι άλλο από το ίδιο το Dharma. Σύμφωνα με αυτή την αρχή, όλες οι μορφές είναι κενές, δίχως ατέλειες ή επιθυμητά χαρακτηριστικά, δίχως "εαυτό" ή "άλλο". Οι γραφές λένε: "Για το Dharma δεν υπάρχουν ζωντανά πλάσματα, γιατί είναι απαλλαγμένο από τις ακαθαρσίες των ζωντανών πλασμάτων. Για το Dharma δεν υπάρχει εαυτός, γιατί είναι δίχως τις ατέλειες του εγώ". Αν ο σοφός άνθρωπος είναι σε θέση κατανοώντας να εναποθέσει την πίστη του στην παραπάνω αρχή, τότε λέμε πως "δρα σύμφωνα με το Dharma". Δεν υπάρχει φειδώ στην άσκηση του Dharma για αυτό προσέφερε(dāna) το σώμα σου, την ζωή και την περιουσία σου χωρίς δεύτερη σκέψη. Επιτυγχάνοντας την "τριπλή κενότητα"(του εγώ, των φαινομένων και της κενότητας καθεαυτής) ελεύθερος από εξαρτήσεις και προσκολλήσεις, αγωνίσου για την απελευθέρωση των υπολοίπων όντων, χωρίς να προσκολλάσαι σε μορφές, απομακρύνονται τις ακαθαρσίες από τον νου τους. Έτσι μπορείς να ωφελήσεις τον εαυτό σου, έτσι μπορείς να ωφελήσεις τους άλλους και να τιμήσεις το μονοπάτι του Bodhi(φώτισης). Με αυτή την μέθοδο τελειοποιείται η προσφορά(dāna) και οι υπόλοιπες πέντε Pāramitās.
Με σκοπό την έξοδο από την πλάνη, εξάσκησε τις έξι Pāramitās δίχως όμως (νοητική) δράση. Αυτό ονομάζεται πρακτική της "σύμφωνης με το Dharma δράσης".
二入四行論
第一 入道修行綱要門
若夫入道多途，要而言之，不出二種。一是理入，二是行入。理入者，謂藉教悟宗，深信含生同一真性，但為客塵妄想所覆，不能顯了。若也舍妄改真，凝心壁觀，無自無他，凡聖等一，堅住不移，更不隨於文教，此即與理冥符，無有分別，寂然無為，名之理入。行入者，所謂四行。其馀諸行，悉入此行中。何等為四？一者報怨行，二者隨緣行，三者無所求行，四者稱法行。云何第一報怨行者？修道行人，若受苦時，當自念言：“我從往昔，無數劫中，棄本從末，流浪諸有，起多怨憎，違害無限。今雖無犯，是我宿殃惡業果熟，非天非人所能見與。”甘心忍受，都無怨讎。經云 “逢苦不憂”也。何以故？以識達故。此心生時，與理相應，體怨進道，是故說言報怨行。第二隨緣行者，眾生無我，並緣業所轉，苦樂齊受，皆從緣生。若得勝報榮譽等事，是我過去宿因所感，今方得之，緣盡還無，何喜之有。得失從緣，心無增減，喜風不動，冥順於道，是故說言隨緣行。第三無所求行者，世人長迷，處處貪著名之為求。智者悟真，理將俗反，心安心無為，形隨運轉，萬有斯空，無所願樂。功德黑暗，常相隨逐，三界久居，猶如火宅。有身皆苦，誰得而安。了達此處，故於諸有，息想無求。經云“有求皆苦，無求乃樂”也。判知無求真為道行。第四稱法行者，性淨之理，目之為法。此理眾相斯空，無染無著無此無彼。經云： “法無眾生，離眾生垢故。法無有我，離我垢故。”智者若能信解此理，應當稱法而行，法體無慳貪，於身命財，行檀舍施，心無慳惜。達解三空，不倚不著，但為去垢，攝化眾生，而不取相。此為自利，復能利他，亦能莊嚴菩提之道。檀施既爾，馀五亦然。為除妄想，修行六度，而無所行，是為稱法行。
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου