Όπως ένα άνθος

Ήταν κάποτε ένας ευσεβής βουδιστής πιστός ο οποίος καθημερινά μάζευε λουλούδια από τον κήπο του και τα πήγαινε στον ναό για να τα προσφέρει στον Βούδα. Μια μέρα, την στιγμή που είχε φτάσει κρατώντας κάτι λουλούδια έξω από τον ναό, έτυχε να βγαίνει από την αίθουσα ο δάσκαλος Wude ο οποίος μόλις τον είδε φανερά χαρούμενος του είπε: " Βλέπω με πόση ευλάβεια έρχεσαι κάθε μέρα ώστε να αποθέσεις φρέσκα λουλούδια! Όπως λένε οι γραφές, αυτοί οι οποίοι επιδίδονται συχνά σε προσφορά λουλουδιών στον Βούδα, όταν φύγουν από την ζωή θα έχουν δεχθεί μεγάλη ευλογία!"

Χαρούμενος ο πιστός απάντησε: "Είναι ευχαρίστηση μου! Κάθε μέρα όταν φθάσω στον ναό νιώθω την καρδιά μου αναζωογονημένη και καθαρή σαν να την φρεσκόπλυνα! Όταν όμως επιστρέφω στο σπίτι μου αργότερα, το μυαλό μου γεμίζει σύγχυση και ακαθαρσία. Πώς θα μπορούσε ένας οικογενειάρχης σαν και μένα μέσα στην πολύβουη πόλη να διατηρήσει μια καθαρή και αμόλυντη καρδιά;"

Ο δάσκαλος Wude απάντησε: "Μιας και συνηθίζεις να φέρνεις φρέσκα άνθη για προσφορά στον Βούδα υποθέτω πως έχεις κάποιες γνώσεις σχετικά για αυτά. Τώρα θέλω να σε ρωτήσω: Εσύ πως διατηρείς τα (κομμένα) άνθη φρέσκα;"

Ο πιστός είπε: "Η τεχνική του να κρατάς τα άνθη φρέσκα, συνοψίζεται στο να αλλάζεις καθημερινά το νερό τους και την στιγμή που το κάνεις αυτό να φροντίζεις κιόλας να κόβεις λίγο από το κοτσάνι τους, αφού το κοτσάνι που είναι στο νερό εύκολα σαπίζει και μιας και όταν έχει σαπίσει δεν μπορεί να απορροφήσει καλά την υγρασία, το άνθος μαραίνεται γρήγορα!"

Τότε είπε ο Wude: "Για να διατηρήσει την καρδιά του (νου) καθαρή και αμόλυντη κανείς πρέπει να εφαρμόσει την ίδια μεθοδολογία. Το περιβάλλον στο οποίο ζούμε μοιάζει με το νερό που είναι μέσα στο βάζο. Εμείς είμαστε τα άνθη και μόνο με διαρκή κάθαρση, έλεγχο της συμπεριφοράς μας, μετάνοια, αυτοκριτική, προσπάθεια για εξάλειψη των κακών μας συνηθειών και ελαττωμάτων μπορούν τα θρεπτικά στοιχεία που μας δίνει η φύση να συνεχίσουν να εισρέουν στην ζωή μας."

Αφού άκουσε ο πιστός, όλο χαρά ευχαρίστησε τον δάσκαλο: "Σας ευχαριστώ δάσκαλε για την καθοδήγηση. Ελπίζω να μου δοθεί στο μέλλον η ευκαιρία να ζήσω και γω ένα διάστημα στο μοναστήρι αυτό κάνοντας κοντά σας διαλογισμό Ζεν και να μπορέσω να γευτώ και γω τον μελωδικό ήχο των γκονγκ και των τυμπάνων και την γαλήνη των Bodhi ύμνων. "

Ο δάσκαλος όμως απάντησε: "Η αναπνοή σου είναι ο ύμνος. Ο παλμός της καρδιάς σου είναι το τύμπανο. Το σώμα σου είναι το μοναστήρι και τα δυο σου αφτιά είναι το Bodhi (αφύπνιση) ενώ δεν υπάρχει μέρος δίχως γαλήνη. Γιατί κανείς λοιπόν να αναζητεί  την ζωή στο μοναστήρι;"

Ο αρχαία σοφία υπαγορεύει πως: "Η αναταραχή είναι το πεδίο της μάχης".
Αρκεί να δώσεις ένα τέλος στις καρμικές προσκολλήσεις και να αφήσεις πίσω τις σκέψεις που σε ταλανίζουν και τότε πώς μπορείς να μην είσαι γαλήνιος όπου και να βρίσκεσαι; Αν ακόμα και σε ένα μοναστήρι στην κορυφή ενός μακρινού βουνού δεν μπορείς να εγκαταλείψεις την ματαιοδοξία τότε και πάλι δεν θα υπάρχει τρόπος να προχωρήσεις στο μονοπάτι. Αυτοί που ασχολούνται με το Ζεν, δίνουν πολύ έμφαση στο "Τώρα". Γιατί πρέπει να περιμένεις το αύριο;  "Η πρακτική του Ζεν δεν έχει κατάλληλο μέρος,  μονάχα σβήσε την φωτιά του νου και τότε θα αποκτήσεις γαλήνη", αυτό είναι όλο.

有一位虔诚的佛教信徒，每天都从自家的花园里，采撷鲜花到寺院供佛，一天，当他正送花到佛殿时，碰巧遇到无德禅师从法堂出来，无德禅师非常欣喜的说道：“你每天都这么虔诚的来以香花供佛，依经典的记载，常以香花供佛者，来世当得庄严相貌的福报。”
　　信徒非常欢喜回答道：“这是应该的，我每天来寺礼佛时，自觉心灵就像洗涤过似的清凉，但回到家中，心就烦乱了，我们一个家庭主妇，如何在烦嚣的城市中保持一颗清净纯洁的心呢？”

　　无德禅师反问道：“你以鲜花献佛，相信你对花草总有一些常识，我现在问你，你如何保持花朵的新鲜呢？”

　　信徒答道：“保持花朵新鲜的方法，莫过于每天换水，并且于换水时把花梗剪去一截，因花梗的一端在水里容易腐烂，腐烂之后水份不易吸收，就容易凋谢！”

　　无德禅师道：“保持一颗清净纯洁的心，其道理也是一样，我们生活环境像瓶里的水，我们就是花，唯有不停净化我们的身心，变化我们的气质，并且不断的忏悔、检讨、改进陋习、缺点，才能不断吸收到大自然的食粮。”

　　信徒听后，欢喜作礼感谢说道：“谢谢禅师的开示，希望以后有机会亲近禅师，过一段寺院中禅者的生活，享受晨钟暮鼓，菩提梵唱的宁静。”

　　无德禅师道：“你的呼吸便是梵唱，脉博跳动就是钟鼓，身体便是庙宇，两耳就是菩提，无处不是宁静，又何必等机会到寺院中生活呢？”

　　古德说：“热闹场中作道场”，宁静，只要自己息下妄缘，抛开杂念，那里不可宁静呢！深山古寺，如果自己妄想不除，就算住在深山古寺，一样无法修持，禅者重视“当下”，何必明天呢？“参禅何须山水地，灭却心头火亦凉。”即此之谓也。