Το ένα μάτι μέσα και το άλλο έξω

Λίγους αιώνες πριν, έζησαν στην Ιαπωνία δυο μεγάλοι ξιφομάχοι. Ο πρώτος ήταν ο Miyamoto Musashi και ο άλλος ήταν ο Liusheng Youshouliang.
Για ένα διάστημα, ο Liusheng μαθήτευσε δίπλα στον Miyamoto Musashi. Μια φορά, εκεί που ο Miyamoto Musashi του έδειχνε κάτι τεχνικές, τον ρώτησε ο Liusheng: "Δάσκαλε, κρίνοντας από την ικανότητα μου, πόσο καιρό πιστεύεις πως θα χρειαστεί για να γίνω καλός ξιφομάχος;"
Ο Miyamoto Musashi τότε του είπε: "Τουλάχιστον 10 χρόνια!"
Ο Liusheng ξεφώνισε: "Αλίμονο! 10 χρόνια είναι πάρα πολλά! Αν εγώ προσπαθούσα ακόμα πιο σκληρά; Πόσο καιρό θα χρειαζόταν τότε;"
Ο Miyamoto Musashi απάντησε: "Αν είναι έτσι, τότε θέλεις 20 χρόνια"
Επιφυλακτικός ο Liusheng ξαναρώτησε: "Έστω ότι δεν κοιμάμαι τα βράδια και εξασκούμαι ασταμάτητα μέρα νύχτα... τότε;"
"Τότε αναμφίβολα θα πεθάνεις και δεν θα έχεις καταφέρει να γίνεις μεγάλος ξιφομάχος", απάντησε ο Miyamoto Musashi.
"Πώς και έτσι;" ρώτησε ο Liusheng φανερά προβληματισμένος. Τότε ο Miyamoto Musashi του εξήγησε: "Μια από τις προϋποθέσεις για να γίνει κανείς ξιφομάχος είναι να κρατάει ένα μάτι κάθε στιγμή προς τον εαυτό του. Ασταμάτητα πρέπει να ενδοσκοπείς. Εσύ τώρα, έχεις στραμμένα και τα δυο σου τα μάτια στο να γίνεις 'καλός ξιφομάχος' όπως λες. Πού περιθώρια για ενδοσκόπηση;"
Ο Liusheng στάζοντας ιδρώτα άκουγε. Την στιγμή εκείνη επιτέλους κατάλαβε. Μερικά χρόνια αργότερα,  κατάφερε να γίνει μεγάλος ξιφομάχος.

Ζεν ρητό: "Με το ένα μάτι να ενδοσκοπείς και με το άλλο να παρακολουθείς τον δρόμο. Έτσι μόνο μπορείς να έχεις ένα ήσυχο ταξίδι."

日本近代有两位一流的剑客，一位是宫本武藏，另一位是柳生又寿郎。
当年，柳生拜师宫本。学艺时，向宫本说：“师傅，根据我的资质，要练多久才能成为一流的剑客?”'
宫本答道：“最少也要十年吧!”
柳生说：“哇，十年太久了，假如我加倍苦练，多久可以成为一流的剑客呢?”
宫本答道：“那就要二十年了。”
柳生一脸狐疑，又问：“假如我晚上不睡觉，日以继夜地苦练呢?”
宫本答道：“那你必死无疑，根本不可能成为一流的剑客。”
柳生非常吃惊：“为什么?”宫本答道：“要当一流剑客的先决条件，就是必须永远保留一只眼睛注视自己，不断反省自己。现在，你两只眼睛都只盯着剑客的招牌，哪里还有眼睛注视自己呢?”柳生听了，满头大汗，当场开悟，终成一代名剑客。
禅思悟语：保留一只眼睛反省自己，时刻看着脚下的路，这样才能走得更顺利。