Πως γίνεται το ψάρι να χάσει τον δρόμο του στην ξαστεριά;

Κάποτε ο δάσκαλος Linji επισκέφθηκε τον δάσκαλο Fenglin. Μόλις τον είδε ο Fenglin προβληματισμένος για την πρόοδο του, του είπε: "Θα ήθελα να σας συμβουλευτώ για ένα θέμα"
Ο Linji όμως απάντησε: "Γιατί πρέπει να κόβει και να πετάει κανείς καλό κρέας αν αυτό δεν έχει σαπίσει;"
Ο Fenglin δεν φάνηκε να καταλαβαίνει το νόημα του δασκάλου όμως (δηλαδή πως ο Fenglin έχει ήδη αφυπνιστεί) και συνέχισε εκθέτοντας την απογοήτευση του για τον αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει: "Όταν το φεγγάρι λάμπει δίχως σύννεφα και τα νερά είναι καθαρά δίχως να δημιουργείται κάποια σκιά σε αυτά, πως παρ'όλα αυτά γίνεται και το ψάρι χάνει τον δρόμο του;"
"Όταν το φεγγάρι λάμπει δίχως σύννεφα να το εμποδίζουν και τα νερά είναι καθαρά δίχως να δημιουργείται κάποια σκιά, πώς παρ'όλα αυτά εσύ πιστεύεις πως το ψάρι έχει χαθεί;" τον διόρθωσε ο Linji.
"Βλέποντας τον άνεμο, ξέρω πως κύματα έχουν σηκωθεί και το πανί φουσκώνει κάνοντας το σκάφος (του νου) να ξαναρχίσει να γλιστράει πάνω στα άγρια νερά" είπε ζητώντας για άλλη μια φορά βοήθεια ο Fenglin.
"Μονάχο του το φεγγάρι αντανακλάται πάνω στην γαλήνια λίμνη. Το μακρόσυρτο βουητό του φθινοπωρινού ανέμου ακούγεται απλά σαν την πνοή μιας γης και ενός ουρανό που έχουν ήδη γίνει ένα" είπε για άλλη μια φορά ο Linji.
"Η γλώσσα σας είναι κοφτερή σαν σπαθί και μετράει γη και ουρανό όμως σας παρακαλώ δώστε μου μια φράση μήπως και καταλάβω", ξαναείπε ο Fenglin προβληματισμένος.
"Ο ξιφομάχος βγάζει το σπαθί του μόνο στην παρουσία ενός άλλου ξιφομάχου. Ο ποιητής απαγγέλλει ποιήματα μόνο στην παρουσία ενός άλλου ποιητή" είπε ο δάσκαλος Linji και τότε ο Fenglin επιτέλους σιώπησε.


临济前去拜访凤林禅师。见面后，凤林问：“有事想请教，行吗？”临济答：“何必剜肉作疮。”凤林说：“海月澄无影，游鱼独自迷。”临济说：“海月既无影，游鱼如何迷！”凤林又说：“观风知起浪，玩水野帆飘。”临济对答：“孤蟾独耀江山静，长啸一声天地秋。”凤林说：“任张三寸挥天地，临机一句试说来。”临济道：“路逢剑客须呈剑，不是诗人不献诗。”凤林只好作罢。